Nasz ołtarz

[andreas]

tam gdzie anioły boją się stąpać

pomiędzy grzechem a odkupieniem

wznoszę obojgu nam mały ołtarz

abyśmy mogli kiedy już dnieje

 

gdy jeszcze siebie mamy wciąż mało

a wstyd w zmieszaniu opuszcza oczy

przez naszą miłość w światło schwytaną

klęcząc zapytał Ty coś nas stworzył

 

z nieodgadnionej świętej idei

albo z Twojego kaprysu może

dlaczego każesz nam się rumienić

za takie piękne we dwoje noce

[Alicja_Wysocka]

@andreas Będę uśmiechnięta przez cały dzień, a jutro, znowu go przeczytam,

ech...

[andreas]

@Alicja_Wysocka Cieszę się niezmiernie.A tak przeczuwałem, że może go z rana przeczytasz.

[Jacek_Suchowicz]

synu jak zawsze masz wolną wolę

a twoje czyny twoim wyborem

już duży chłopczyk przede mną stoi

co się rumieni gdy poswawoli 

 

czyżby sumienie dostało pryszczy

nie z tego pieca chlebka pojadłeś

lub ... nie wnikajmy fakt oczywisty

byłeś zbyt szybki po tym co nagle...

:)))

[andreas]

@Jacek_Suchowicz Dobre! Pozdro.

[aff]

 ;-)

 

We dwoje - czy wierszowi wypada?

A co Sztaudynger na to powiada? :-)

[andreas]

@aff Pamiętam tę scenę. A Sztaudynger ma mnóstwo fraszek na temat "on-ona", podobnie jak ja limeryków swawolnych.

Pozdrawiam.

Edytowane 8 godzin temu przez andreas (wyświetl historię edycji)

[Laura Alszer]

@andreas Ładnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[mariusz ziółkowski]

@andreas bardzo mi się podoba, ta lekkość pisania. Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@andreas ... piękny wers i tytuł.! Cały wiersz bardzo wymowny, dobrze zrymowany.

Tylko chwalić... :)  Próbowałam coś "rymnąć", ale to nie ten czas...

Pozdrawiam.

 

 

Edytowane 28 minut temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)