Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiesz ten wiersz jest zwyczajnie Wasz....na chwilę tylko jest z Wami ...bo kiedy jest dobry czas ...chwila ...pióro ..atrament i oczy skrywane lękiem że to może ułuda....że się może nie uda....bleble..

@Bożena De-Tre Dobry wiersz...i ten ''inspirator'' ciekawy musi być..bo wymagający. Jest zatem nadzieja.....pozdrawiam.

Opublikowano

@Bożena De-Tre No ok, ale wiersz nie jest o nadziei. Wręcz bardziej o beznadziei. Być może autorowi nie wypada w komentach kłócić się o interpretacje, wiadomo kto czyta ten interpretuje i Jego Jej prawo, ale aż musiałem zaznaczyć, bo tu nie ma nadziei. 99 % procent z dużym hakiem wszystkich wierszy na ziemi przepada z czasem absolutnie bez żadnego echa. Kompletnie wpada w otchłań. W jedną wielką otchłań totalnej niepamięci, nieprzeczytania, nie dotarcia, nie opisania, kompletnego zniknięcia. I nie ma nadziei że ten jeden wiersz, w dodatku jeśli już to z całą pewnością nie ten, zostanie... Dobra, kończę, idę na piwo. Nadzieja jest na 3 dzisiejsze piwka na koncercie i kilkanaście papierosów, bo na całą resztę nadziei jednak nie ma ;)))) 

Opublikowano

@Leszczym A ja myślę że ... Bożena spojrzała szerzej, z racji tego iż jej umysł był wolny od "emocjonalnych doświadczeń" autora podeszła do tego obiektywnie wychwytując między "wersami" nadzieję... Zresztą ja też widzę .. 

Opublikowano

@Domysły Monika Moniko ,dziękuję za wsparcie ,chociaż ja Samotnik wśrób Bliskich i Kochanych …nie lubię zgody „ bo tak” Może rzeczywiście jednak chodzi o „ nadzieję” która jest wokół a…..wystarczy myśl” złapana w locie” i nasza wiara że tak jest

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@andreas I ta różnorodność w nas….pozdrawiam

@Leszczym Pomyślałam napiszę wiersz.Tytuł będzie banalnie prosty ale spór grą słów zachęci.” Beznadzieja z Nadzieją ….tylko nie pytaj kiedy?Beznadziejny ten czas  co umyka…by rankiem miejsca ustąpić Nadziei…pozdrawiam 

Opublikowano

@Bożena De-Tre Ja to wszystko rozumiem. Absolutnie nie odbieram prawa do interpretacji mojego utworu komukolwiek. Reguła komentarzy tak ma, że umieszczamy swoje przemyślenia pod utworem. Sam tak robię, oceniam nawet w pewien sposób. Ale czasem to o tyle jest niebezpieczne, że akurat ten utwór nie jest o nadziei. Po prostu coś wręcz przeciwnego. I ja napisałem kiedyś o nadziei. Bo i taki tekst gdzieś kiedyś palnąłem. Ale odchodzę od tego, a ten tekst jest bardzo wyraźnym odejściem od koncepcji nadziei. Stąd te komentarze mnie ciut wzburzyły. Oczywiście zawsze można autorowi powiedzieć, że coś jest napisane tylko między wierszami. I może jest, ale to nie było moim nawet najmniejszym zamiarem tutaj. O wierze ten tekst również nie jest. Jest raczej o coraz większym braku wiary i wątpliwościach. Również w wiersze... Zresztą ranki są dla mnie najbardziej beznadziejne. Wstaję i patrzę co za syf. A potem się przyzwyczajam. I oczywiście na końcu wypowiedzi można autora pozdrowić. Ale ja nie przepadam za pozdrowieniami. Nie czuję się zdrowy, a i świat mi na to nie pozwala. I nigdy nie pozwoli, bo światu ten stan również się opłaca. Świat uwielbia nie wyleczyć, uwielbia po prostu, jest dużym specjalistą w leczeniu bez wyleczania.. Choćby dlatego, że są duże siły naokoło, które ciągle w coś chcą mnie umoczyć. Gdzieś zawłaszczyć do własnych sprawek. A ja nawet początkowo przynajmniej daje się tak robić. Ale zawsze do czasu.  I dużo swoich sił poświęcam, żeby dawać temu odpór. 

@Bożena De-Tre I ten odpór prawdę mówiąc coraz więcej mnie kosztuje, a w żaden sposób z drugiej strony nie jestem za niego nawet w minimalnym stopniu opłacany. W ogóle. Zero. Zero absolutne. Więc wybaczcie, ale choćby dla swojego dobrze rozumianego komfortu muszę dawać troszkę po łapach, bo jakieś trochę bzdury mi się dopisuje...

Opublikowano

@Bożena De-Tre Ja nie jestem nią tylko nim. No ale to szczegół :)) I jest jeszcze jedna kwestia. To tylko jest forum zresztą podobno literackie. Same avatary. No taka reguła, konstrukt taki. Absolutnie nie mam prawie żadnego pojęcia, kto stoi za tym, czy innym jakby nie patrzeć avatarem. To są tylko wirtualne pogawędki. To nie są jakieś sprawy głęboko osobiste. Z tego co mi ogólnie jest wiadomym, to znam z reala 2 osoby z tego forum. W dodatku, choć to może szczegół, nawet te 2 osoby znam bardzo słabo. Faktycznie z mniej więcej przyjemnością po 2 razy się z nimi spotkałem i w sumie krótką chwilę pogadałem. To tak już jest. Realia wirtuala takie.   

Opublikowano

@Bożena De-Tre Napisałaś "dobrze zrobiłaś". No w każdym razie u mnie na kompie się tak wyświetliło. Ale podkreślam, to są wszystko internetowości, a internetowości robią duże przestery na łączach. To jest wirtual taki. Taka osobliwość. Kompy. Telefony. Nety. Programy komputerowe. Bazy danych. A i jestem zdania, że generalnie wiersze nie są nami. Nie są. Naprawdę nie są. I staranne bardziej lub mniej, logiczne lub mniej komenty też nie są.  Dobrze, kończę, bo ja i tak za dużo piszę... A dziś no to wyjątkowo nawet...

Opublikowano

@Bożena De-Tre A, ok, to wyjaśnione, tutaj akurat nie doczytałem :) Ten świat ma jeszcze jedną cechę, naprawdę ma, że robi sobie z ciebie badania, przy czym o tych badaniach nie ma w kontrakcie ani słowa. Bo urastasz dla nich, którzy są w rangę ciekawego przypadku, również psychologicznego. Doświadczyłem kilku takich badań, a w ogóle nie były objęte umową, co podkreślam. Nie umawiałem się na nie. Albo na coś zupełnie nie takiego. A jako, że pominięto to w kontrakcie z pełną świadomością, to ja będę o tym wspominał, nawet jeśli próbowali w tym kontrakcie tego zakazać. Ja dopiero teraz właściwie, no wcześniej od covidu, zacząłem im troszkę w tym zakresie odmawiać. I ciągle muszę się tego uczyć, ciągle. Bo ja nie chcę czytać o sobie jakiegoś psychologicznego opracowania. Tutaj jestem tylko i wyłącznie z powodu jeszcze tlącej się we mnie sympatii do słowa pisanego. Od końca studiów tak piszę, a zaczynałem od prawa. Tylko i dlatego tutaj jestem. Również w celach marketingowych swoich książek, czego nie zamierzam pomijać.  I mam dużą nadzieję, czego nie ma w tekście powyżej, że to jest forum pisarskie, a nie żadne inne. Czego nawet nie mam jak sprawdzić z drugiej strony. Bo to są płaszczyzny właśnie wirtuala. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...