nocna rozmowa z kotem o piecu pana B.

[StukPuk]

ze wszystkich zwierząt
Bóg najbardziej umiłował sobie koty
dając im umiejętność mruczenia

zapraszał je do siebie
a one zasypiały
za kominem ciepłego domu

u Boga
mieszkają teraz pająki
i kurz co się go przyniosło na wąsach
i wtarło w poduszkę

teraz chowa uszy
pod moje ramię
łaskocząc o drożdżowym placku
antonówkach grzejących się
w kaflowym piecu
którego tu brak

niech sobie nie myśli
ten pan
że kota coś obchodzi
ale niech lepiej posprząta

kiedy już wróci

[jasiu zły]

No tak, typowy koci wiersz. Mnie nie zachwycił, ale jakoś nie ma tu też co objeżdżać. Jeden fragment nawet całkiem przypadł mi do gustu:
"niech sobie nie myśli
ten pan
że kota coś obchodzi
ale niech lepiej posprząta

kiedy już wróci"

Pozdrawiam.

[Samo zło]

nie zachwyca, ale ponieważ też koty lubię (i podobno, każdy poeta powinien takowe zwierzę posiadać) siedzę cicho. serdeczności

[Roman Bezet]

Bardzo dobrze się zaczyna, nie tylko z powodu kociego. ;)
Od "pająków" zaczyna się budowanie czegoś, co momentami traci logikę i sens, jest jakby senne (a sen przecież dopiero na końcu). Warto się zastanowić, czy nie stworzyć tu bardziej czytelnej opozycji do poczatku i tego peela (w 1 os. l.p.) bym usunął - niech już zostanie forma opisowa. Może także lepiej zakończyć na tym, co kursywą? Może wyjść całkiem zgrabnie.
pzdr. b
PS. mam nadzieję, że Mama się nie gniewała o póżną porę powrotu? :)
PS.2
Z seiri kocich wierszy:

Ryszard Krynicki

Koty

Koty udały się Panu Bogu -
mawia czasem Wisława Szymborska.
Niekiedy dodaje: Tylko.
Niekiedy: Najbardziej.

[StukPuk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wcale nie zła myśl :)

nie gniewała się absolutnie ;) jeszcze mi zazdrościła tak wspaniałego wieczoru