już cicho

[Czarek Płatak]

już cicho

 

nad ranem z letniej kuchni usłyszeli 

miarowy łomot to starzec stukał nogami 

krzesła w podłogę napad kaszlu skutecznie 

dławił wołanie kiedy przybiegli zdołał 

wykrztusić że to będzie teraz żeby dawali

świąteczne ubranie że pomoże dopóki jest

w stanie się ruszać posadziwszy go sobie 

tyłem na kolanach najmłodszy syn 

zapinał guziki jego koszuli kiedy bez słowa 

cichutko niczym dziecko w sen odszedł

 

 

 

 

 

Edytowane 9 Grudnia 2024 przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Świetny tekst. Chapeau Czarku. 

[Pan Ropuch]

przypomniało mi to scenę z tego filmu tak gdzieś na 1:43:00

nielicznym przyjdzie umrzeć świadomie po cichu i otoczonym najbliższymi...

 

 

[Rafael Marius]

@Czarek Płatak

Mój pradziadek też wiedział kiedy umrze.

Nawet nikt nie zauważył, gdy siedział i patrzył na ulicę przez okno, jak zwykle.

Teraz ludzie tak nie umierają.

[aff]

Inne pokolenie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie pozwalamy im.

[Jacek_Suchowicz]

jedni odchodzą w wielkiej ciszy

inni cierpienia muszą znieść

przysłowie grosze wtrąca liche

że jakie życie - taka śmierć

 

pozdrawiam

[kollektiv]

@Czarek Płatak bardzo dobry wiersz. Jest obraz i sporo ciekawych szczegółów. Śmierć jest trudna, ale udało się udźwignąć ciężar. Groteskowo, ale nie do  śmiechu. 

[andreas]

Nie wiem czy to dobrze, czy źle, ale moja 92-letnia matka tak nie umrze, bo mózg ma już w szczątkowej postaci.

Poruszający Twój wiersz.

Pozdrawiam.

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opisaną śmierć uważam wręcz za piękną. Współczuję Tobie i Twojej mamie. Przesyłam uściski 

@Marek.zak1 @Pan Ropuch @Rafael Marius @aff @Jacek_Suchowicz @kollektiv @andreas @Natuskaa @sisy89 @Radosław @violetta

bardzo dziękuję 

serdeczności