Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
beta_b

beta_b

Opadły las - jest innym lasem:
ścieżki znajome w liście ubrane,
niby podobne, lecz nie te same.
Sufitu nie ma, bo spadl na ziemię.

Wręcz nie poznaję.

Zarysem zwraca uwagę droga,
gdy tonę w liściach ścieżka się chowa,
największe tylko błądzą wspomnienia.

Niby to las mój, ale go nie ma.

Czy tak już będzie, gdy ktoś odchodzi
i traci głowę, wspomnienia, pamięć,
Niby to ciało jest jak pień brzozy,
i niby znam go, a nie poznaję.

 

 

20241103_111225.jpg

beta_b

beta_b

Opadły las - jest innym lasem:
ścieżki znajome w liście ubrane,
niby podobne, lecz nie te same.
Sufitu nie ma, bo spadl na ziemię.

Wręcz nie poznaję.

Zarysem zwraca uwagę droga,
gdy tonę w liściach ścieżka się chowa,
największe tylko błądzą wspomnienia.

Niby to las mój, ale go nie ma.

Czy tak już będzie, gdy ktoś odchodzi
i traci głowę, wspomnienia, pamięć,
Niby to ciało jest jak pień brzozy,
i niby znam go, a nie poznaję.

 

 

beta_b

beta_b

Opadły las - jest innym lasem:
ścieżki znajome w liście ubrane,
niby podobne, lecz nie te same.
Sufitu nie ma, bo spadl na ziemię.

Wręcz nie poznaję.

Zarysem zwraca już tylko droga,
gdy tonę w liściach ścieżka się chowa,
największe tylko błądzą wspomnienia.

Niby to las mój, ale go nie ma.

Czy tak już będzie, gdy ktoś odchodzi
i traci głowę, wspomnienia, pamięć,
Niby to ciało jest jak pień brzozy,
i niby znam go, a nie poznaję.

beta_b

beta_b

Opadły las - jest innym lasem:
ścieżki znajome w liście ubrane,
niby podobne, lecz nie te same.
Sufitu nie ma, bo spadl na ziemię,

wręcz nie poznaję.

Zarysem zwraca już tylko droga,
gdy tonę w liściach ścieżka się chowa,
największe tylko błądzą wspomnienia. Niby to las mój, ale go nie ma.

Czy tak już będzie, gdy ktoś odchodzi
i traci głowę, wspomnienia, pamięć,
Niby to ciało jest jak pień brzozy,
i niby znam go, a nie poznaję.



×
×
  • Dodaj nową pozycję...