Mamo

[viola arvensis]

Nie mam już dzisiaj
gdzie do Ciebie pójść,
i nic mi już nie napiszesz.
Chociaż tak czekam
że zadzwonisz znów,
to Ciebie już nie usłyszę...

 

Tak mi zniknęłaś,
nigdzie Cię nie ma,
z uporczywością okrutną.
Lecz wypatruję
i nasłuchuję,
może pojawisz się jutro…

 

Wybacz mi mamo,
bardzo mi ciężko,
zawsze tu byłaś i blisko.
Nagle po cichu
gdzieś odpłynęłaś,
tęsknota zabija wszystko...

 

Ale iść muszę
drogą samotną,
ciągle na klęczki upadam.
Ty gdzieś w niebiosach
w wiecznej radości
ja świat na nowo układam.

 

Przepraszam mamo,
że wciąż zastygam,
paląc Ci świeczki na grobie.
Uwierzyć trudno
bo pełnią żyłaś,
pustka została po Tobie.

 

I dzień i w nocy
łzy ciężkie płyną
by drążyć w sercu jak w skale.
Pędzą tygodnie,
lecą miesiące,
a czas nie leczy mnie wcale.

 

Może już nie chcę
odpychać bólu,
skoro tak wiernie jest ze mną.
Lecz wszystko Bogu
oddaję wierząc,
że nie jest nadaremno.

 

* Święto Wszystkich Świętych 2024r.

 

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mi na szczęście jeszcze pomaga.

Wiersz bardzo otwarty, ciężki a lekki - z głębią.

Moi rodzice jeszcze po tej stronie, ale jak wiemy...

zmiany nastąpią

 

pozdrawiam

Edytowane 3 godziny temu przez FaLcorN (wyświetl historię edycji)