Inna historia. Czyli co stałoby się, gdyby...

[Corleone 11]

                Rozdział trzeci 

 

   - Gabr'I'elo, którą bitwą zajmiemy się jako kolejną? - zapytał Jezus swojego padawana. Zwrócił się z pytaniem najpierw do niej po pierwsze z szacunku dla kobiet, a po drugie wiedząc, że nawet gdyby spytał Mila jako pierwszego, ów i tak da żonie prawo pierwoodpowiedzenia. Jak zresztą zawsze. 

   - Jedną chwilę, Mistrzu - poprosiła Gabr'I'ela, chcąc wybrać obiektywnie najbardziej istotne starcia. 

   - A zatem - zaczęła po upływie owej chwili - proponuję pozostawić bitwę pod Kannami z takim wynikiem, z jakim zakończyli ją Kartagińczycy w roku dwieście szesnastym przed, Mistrzu, twoimi ostatnimi - jak dotąd - ziemskimi urodzinami. To był impuls pokory dla dumy i pychy Rzymian, tak samo jak klęska tych ostatnich w Lesie Teutoburskim sto dziewięćdziesięsiąt trzy - względnie sto dziewięćdziesięsiąt cztery - lata później, w czasie, gdy miałeś cztery lub pięć lat. Tak samo zresztą zlekceważony, chociaż z drugiej strony przemyślany, ba - przeanalizowany. Szkoda, że z intencją wyłącznie negatywną. Sojusz bowiem tych imperiów, Kartaginy i Rzymu, przyniósłby obu stronom o wiele więcej pożytku niż szkody. Mam tu na myśli przede wszystkim Rzym, gdyż korzyści dla Kartagińczyków są w dużej mierze oczywiste. Przymierze z nimi otworzyłoby Rzymianom drogi na południe Afryki, ku jeszcze większym wpływom i bogactwu. Bazując na wzajemnym wsparciu, mogliby z czasem podzielić cały kontynent na dwie strefy, kartagińską i swoją. Przecież ziem było pod dostatkiem. Zysków też.

   - Podobnie ze starciem pod Adrianopolem blisko trzysta piętnaście lat później - Gabr'I'ela uprzedziła pytanie ze strony Jezusa, widząc je w Jego umyśle. - Rok trzysta dwudziesty czwarty, trzeci dzień Lipca. Tutaj znów duma i skądinąd zrozumiała chęć zachowania władzy zwyciężyły nad wolą porozumienia. Za co oddało życie kilkadziesiąt tysięcy legionistów obydwu zwaśnionych tetrarchów. Pogratulować - pokręciła głową ze smutkiem, uczyniwszy uprzednio gest cudzysłowu wiadomymi palcami obu dłoni. - Szkoda tych dusz. Ech... 

   - Gabr'I'elo- Mil uścisnął lekko jej ramię - ale przecież wiesz, że owe dusze wybrały sobie taki los. Chociaż rzecz jasna masz rację: szkoda ich. Gdyby żyli, mogliby uczynić wiele dobrego dla siebie samych. I wiele dobrych uczynków dla innych dusz - także tych zamieszkałych w ludziach. 

   Gabr'I'ela spojrzała na męża. 

   - Przepraszam - Mil przestąpił dzielący ich krok, objął i przytulił żonę.  - Czasem za dużo gadam... Wybacz.

   - Wybaczam - uśmiechnęła się doń, a w moment później w jej oczach błysnęła przekora. - Nawet częściej niż czasem. 

   - Tak - Mil odwzajemnił uśmiech, całując Gabr'I'elę w czubek nosa. 

   - Ależ drogi małżonku - z kolejnym uśmiechem wskazała na swoje usta. - Pocałuj mnie tutaj... 

 

   Voorhout, 26. Października 2024 

Edytowane 26 Października przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Somalija]

@Corleone 11 Pomyślałam o innej bitwie i prawdziwej zmianie historii. Np. mistrzowie przybędą nad rzekę Tollense i pogodzą zwaśnionych  nauczą ludzi rozmawiać, żeby za moment nie zbierali się pod Grunwaldem. 

To jednak może być niemożliwe, chociażbym ze względu na skalę ludzkiego pojmowania rzeczy... 

 

Pozdrawiam serdecznie A. 

[Corleone 11]

@Somalija

   Dziękuję Ci wielce za odwiedziny i uznanie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

   Przy tak pojętym wmieszaniu się - lub wtargnięciu - Mistrzów do naszego świata wszelkie zmiany historycznego biegu wydarzeń, w tym przedstawione, są jak najbardziej możliwe. Skoro panują nad czasem, przestrzenią i wymiarami. 

   Bitwę pod Grunwaldem planowałem pominąć w opowiadanej historii. Ale przemyślę Twój komentarz, może wprowadzę w jej przebieg pewną modyfikację... 

   Serdeczne pozdrowienia .

[Somalija]

@Corleone 11 No co Ty, nie zmieniaj koncepcji. Ja pomyślałam o Europie, bo ciągle sięgamy po inspiracje do kolebki cywilizacji, a przecież tu u nas, mieliśmy pierwszą bitwę, właśnie w dolinie rzeki Tollense, stanęli na przeciw sobie mężczyźni... Chcieli coś zdobyć dla swoich potomków... 

 

[Corleone 11]

   Iwonoromo, dziękuję bardzo za odwiedziny i literackie uznanie.

   Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Edytowane 26 Października przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Corleone 11Myślę, że ciekawie byłoby pamiętać co się działo w naszych innych wcieleniach. Zacząłem kilka miesięcy temu czytać książkę DR Michaela Newtona - Przeznaczenie Dusz. Lektura, a właściwie lektury, ponieważ posiadam parę książek tegoż autora, dość interesująca lecz również intrygująca. Tak mało wiemy w tym temacie, a właściwie, tak mało pamiętamy z innych wcieleń.