Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miłość niejedno ma imię - Maria
Nie dwa - Anna Maria - co smutną ma twarz
nawet nie Anna Maria Jopek - bo to w sumie jedno baba

Czasami można sobie podjąć decyzję na miłosnym konklawe
będąc wpatrzonym we freski ust i innych ciała części
że od dzisiaj będzie się kochało
i nieprawdą jest to
że trzeba do tego
Ducha Świętego
zwłaszcza że mężczyźni
nie preferują trójkątów

chyba że są święte i abstrakcyjne
jak Święta Trójca

gdy podejmie się tę decyzję
to trzeba dojść do wniosku
jeszcze przed końcem pontyfikatu
że odrobina odpoczynku nie zawadzi
i odpoczać odpoczać odpoczać
nim przyjdzie czas na rewanż
na spotkanie drugiej szansy
i tak ciągnąć ciągnąć ciągnąć
aż do spotkania ostatniej szansy

Opublikowano

To chyba przyczynek do ekskomuniki:). Zabawne, ale dzień w którym zmarł Papież (bo chyba z wielkiej chcecie by Go pisać?), wspominam jako święto grafomanii. Przypuszczam że powstało wtedy przynajmniej tyle kiepskich wierszy, ile po jedenastym września. Tym razem jednak zachowałem na tyle rozsądku, aby odstawić fora poetyckie na jakiś czas, "dać na przeczekanie".
Wracając do tematu. Wiersz trafia w ateistyczną i protestancką wrażliwość. Jeśli ktoś takiej nie ma, to radzę ją nabyć. Dla tego utworu warto.

Opublikowano

szanuję każdą inność
sama z tych, co błądzą
ale w tym wierszu brak spójności logicznej
rozumiem, ze poszukiwanie miłości, to żmudna "praca"
tylko jak to się ma do terminologii "watykańskiej"
tam miłość jest jednoznacznie określona
myślę,że ten wiersz bardziej pachnie pastiszem, niż prawdą uczuć

pozdrawiam
seweryna

Opublikowano

"of course, że oczywiście" wersyfikacja mnie razi
treść moim zdaniem w porządku, nic mnie tu nie boli, ale trochę takie "lanie wody"
wykonanie:
1) proszę Pana "..." tam gdzie trzeba
2) "zwłaszcza że mężczyźni
nie preferują trójkątów" - to mnie rozśmieszyło

Nie mam zdania na temat wiersza. Nie porywa mnie. Jak dla mnie obojętny, choć pomysł niezły.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...