Thomas Bailey Aldrich - Batiuszka! (Batuschka!)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Z dalekiego minaretu pozłoconego

Nad sino-błękitną Newą stojącego,

Od czasu do czasu usłyszeć mogę

Bicie dzwonów, zwiewne i błogie--

- Boże chroń Cara!

 

Nad rawelinami i ponad fosą 

Białej cytadeli dzwony się niosą

A ludzie w lochach za murami

Słyszą, modlą się i zgrzytają zębami--

- Boże chroń Cara!

 

Cicho powtarzane znów i znów

Dźwięczą stale w koszmarze ich snów,

Jakby demon jakiś w uniesieniu

Szydził z nich w ich cierpieniu--

- Boże chroń Cara!

 

Tam, w Czerwonego Pałacu ciszy 

Bezsenny, modlitwę pewnie słyszy.

Jakżeby mogła stłumić jęki

Jego dzieci śmiertelnej męki?--

- Boże chroń Cara!

 

Ojczulkiem z dawna nazywa go lud--

Batiuszka! . . . Lecz w sercu ma lód!

Czekajże, aż milion ludzi z tej biedy

Ze straszliwą mocą się zbudzi, a wtedy

Boże chroń Cara!

 

I Thomas - zupełnym przypadkiem natrafiłem na ten wiersz (na mypoeticside.com), Thomas Aldrich był znajomym Marka Twaina i zmarł w 1907, zatem nie doczekał spełnienia swej wizji. Skąd u ówczesnego Amerykanina taka - celna przecież - ocena Rosji, nie wiem, ale jestem pod wrażeniem. A ponadto ten wiersz wciąż wydaje się dziwnie aktualny.

 

From yonder gilded minaret

Beside the steel-blue Neva set,

I faintly catch, from time to time,

The sweet, aerial midnight chime--

"God save the Tsar!"

 

Above the ravelins and the moats

Of the white citadel it floats;

And men in dungeons far beneath

Listen, and pray, and gnash their teeth--

"God save the Tsar!"

 

The soft reiterations sweep

Across the horrer of their sleep,

As if some dæmon in his glee

Were mocking at their misery--

"God save the Tsar!"

 

In his Red Palace over there,

Wakeful, he needs must hear the prayer.

How can it drown the broken cries

Wrung from his children's agonies?--

"God save the Tsar!"

 

Father they called him from of old--

Batuschka! . . . How his heart is cold!

Wait till a million scourgëd men

Rise in their awful might, and then

God save the Tsar!

Edytowane 2 Sierpnia przez Andrzej P. Zajączkowski (wyświetl historię edycji)

[Amber]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:))

@Andrzej P. Zajączkowski Znakomity wiersz w swojej ironii. Pozdrawiam:)

[violetta]

Kiedyś ludzie lubili Rosję.

[poezja.tanczy]

@Andrzej P. Zajączkowski

A wtedy, co spowiedź, i wydarzenia

Dla biedy, odpowiedź, historie chcenia

 

Świetny wiersz!

Pozdrawiam miło,

M.