Babia góra – Diablak

[Konrad Koper]

Przewodnik wybrał ciekawy szlak.

Początkowo był bezpieczny i wygodny.

Potem pojawiły się łańcuchy i klamry.

 

Gdy weszliśmy na Babią górę,

oblazły nas muchy. Były natrętne.

 

Wkrótce przepędziła nas burza.

Błyskało od strony Małej Babiej góry.

 

Na szczęście zdążyliśmy zejść;

do schroniska pod Diablakiem.

 

 

 

 

 

 

[agfka]

Nikt tak nie mówi, schronisko pod Diablakiem. Do Markowych Szczawin. Dlaczego z przewodnikiem?

To jedno z moich najulubieńszych miejsc, z którym musiałam już się pożegnać.

Pzdr :-)

[Dagmara Gądek]

@agfka … przeczytałam koment, wybacz ;) i nie mogę wyjść z podziwu nad potencjałem szkarady naszych niektórych nazw , ha, ha ;)), 

 

 

pozdr.

@Konrad Koper … życzę, żeby Autor wyszedł kiedyś wreszcie ze zdawkowego stylu pisania, o natężeniu emocjonalnym które porównać można z przyklejaniem cen - metkownicą….

 

 

sorry, ale Warum

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

…?

[befana_di_campi]

Prawdziwie udany wiersz :) Taka jest nasza Pani Królowa Niepogód :)

 

Serdecznie :)

[Paweł Fis]

@Konrad Koper Z deszczu pod rynnę...  to dobry wiersz, pozostawia w pewnym osłupieniu nad ironią losu (jeżeli wziąć pod uwagę nazwę schroniska)

 

 

Serdecznie :)

[Gizel-la]

Pozostawiam ślad po tekstem, ponieważ "Babia" niezwykle dobrze mi się kojarzy.

Nie jestem amatorem wycieczek górskich, ale na Diablaku "wylądowałam" dwa razy, zupełnie z innych powodów. I nie na miotle, choć niektórzy złośliwcy tak twierdzą :)))

Góra ma chyba najwięcej różnych określeń spośród wszystkich szczytów w Polsce. Mnóstwo ciekawych legend związanych jest z tym właśnie miejscem.

Mimo chimerycznych nastrojów powitała mnie dwukrotnie pięknym słońcem, a uszkodzony piąty palec prawej dłoni pobolewa do dziś :). 

Pozdrawiam!