Rzekom
Nad rzekami, gdzie życie od wieków,
rozpościera swe tęcze i znoje,
człek zgaszony, zakłopotany,
bo ktoś gwiazdy na niebie przysłania.
Patrzą z góry w nieruchome tafle,
to nie bezruch, tak tylko się zdaje.
W kroplach siła, one zburzą skały,
Niech no jeszcze spod powiek spływają.
Wiatr się zerwie na kartach historii,
białe, skryte w szeregach przystaną.
Króle grają, lecz potoki zmyją,
butny barłóg, niegodziwej gawry.
lipiec, 2024
Inspiracją był wiersz Jacka Suchowicza, pt. "Rzeki".