Empire State Bombing

[Florian Konrad]

nawet nie próbuj odrywać się od ciała!
choć wiem, to szalenie kuszące, ludzkość
od wieków to robi, głupi w swej mądrości 
oswajacze śmierci wymyślili, że post mortem
niejako nie jest się już człowiekiem, a jeśli
już - to co najmniej bardzo niekompletnym.

 

że istnieje się jako istota ludzka
jedynie wtedy, gdy jest się włączonym. 

 

ze strachu przed wszystkożernym czarnym lwem
wybajano durnowate pojęcia duszy, zaświatów.

a ja samemu sobie mówię: takiego wała. to nie
żadna zewnętrza powłoka, worek na ducha, 
sakwojaż pełen jestestwa, a "ja właściwy". 

 

to moja matka, a nie mięsne pudełko na 
osobowość, człekokształtne i wyludnione opakowanie, 
zgniła w ziemi włodawskiego cmentarza.

pocieszające jest, że mogę być wygasicielem świata.

co prawda tylko jednego (nie planuję przecież zabić 
kogokolwiek!), ale dobre i to. choć dość gówniarska 
i pożałowania godna jest ta mała demiurgowatość,
owo nadąsanie egotycznego szczyla, chęć 
odwrócenia się na pięcie i wyjścia. 
choć nie ma gdzie.

 

choroba, gdyby można było inkarnować się w innym
wymiarze - chciałbym się odrodzić jako teledysk do
piosenki z nurtu screamo 
(nazwa zespołu: patrz tytuł tego tekstu).

 

wytatuowany po same uszy wokalista w porwanym 
tiszercie, bierze rozbieg i rzuca się ze sceny w tłum. 
humanoidalnych książek.
zostaje schlastany okładkami po pysku.

 

[agfka]

Tak ładnie o życiu napisałeś, że jest ważne.

Cóż tam głupie puste okładki.

Czyta się.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.