Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dysonans

iwonaroma

Przez iwonaroma
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Kanikuła

      Przez violetta · Opublikowano

      @corival do całokształtu, jak żyję, to nie słyszałam, żeby kto mówił o wakacjach jako kanikuły:) a Morsztyn oskarżony był zdradę stanu, nie ufałabym mu:) czekają nas czasy, gdzie każdy, w tym urzędy, pracodawca będzie wiedział co czytasz, a dlaczego masz takie słabe stanowisko, co jesz etc. Gdy będziesz miał słabą pozycję, nie dostaniesz się na dane stanowisko. Już zaczęła się hierarchia osobowości w necie. Obudźcie się ludzie i nie czytajcie na wikipediach głupot. AI was rozpracuje, gdzie zostawiacie wiadomości i jakie:)
    • Rafael Marius
      Numerek

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @Leszczym Można powiedzieć śmiało iż wiersz jest pouczający.
    • Samotnikai
      Żałość

      Przez Samotnikai · Opublikowano

      Czuję się silny jak pradawny Tur, Który puszczy starej królował. Czuję moc w kościach wszystkich, Kiedy sam swój żywot prowadzę. Nikt mi nie powie kiedy mam odejść I którędy dalej podążać w las. Kiedy zechcę, będę kroczył ścieżką, Nęcony ludzkimi przysmakami Albo przez gęstwiny nieznane pójdę Gdzie nikt i nic jeszcze nie kroczyło. Jestem pewnym władcą własnego losu, Choćby marnym miał się okazać. Z dumą odejdę gdy przyjdzie czas. Lecz czegoś jednak się lękam. Boję się chwili która nadejdzie, Kiedy wyczerpany padnę na plecy. Boję się, że wykorzysta to ktoś obcy I zlituje się nad moim losem. Chwyci mnie spadającego w otchłań I wyciągnie z powrotem na brzeg. Zupełnie jak wilk z godności obdarty, Kiedy go człowiek z wnyków uwalnia, Który z przegraną już pogodzony Dezorientację fatalną czuje. Boję się kiedy bezradnie na to patrząc Poczuję ulgę wyciskającą łzy... Kai, 2024 r.
    • corival
      Kanikuła

      Przez corival · Opublikowano

      @violetta A do czego ta odpowiedź, bo nie rozumiem? Hmmm...
    • Łukasz Jasiński
      Tron

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Tron*             Na środku gabinetu stoi dębowe biurko, a za nim na ścianie wiszą w kolejności: Orzeł Biały na czerwonym polu. I nie ten współczesny - masoński, ale piastowski. Po prawej stronie z całą okazałością majestat jasnogórski nieustannie wykazuje troskę nad losami Ojczyzny. To Królowa - Matka Jezusa Chrystusa. A po lewicy na taborecie z jednym przymkniętym okiem śpi matejkowski Błazen - Stańczyk.           Wnętrze nie posiada przewodów elektrycznych. Z tego powodu nie ma w nim światła - panuje całkowita ciemność. Może czasem zaświeci promyk słońca z przeciwległej ściany, gdzie znajduje się bardzo małych rozmiarów zakratowane okno. I nie jest to więzienie w sensie dosłownym i przenośnym - kraty są zrobione z cierniowej korony, którą w okresie Pasji miał na sobie Pan. Wyjątkowego uroku dodają drzwi - nigdzie ich nie ma...   *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor:   Łukasz Jasiński (2010)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...