Continuum

[Wędrowiec.1984]

Continuum

Tak dawno powstał świat,
Szczegółów nie pamiętam.
Zbyt mało miałem lat,
Entropia pominięta.

 

Stworzono dla mnie świat,
Bym mógł się w nim odnaleźć.
Traciłem ciągle czas,
Starając się przeć dalej.

 

Mówili: Masz tu świat,
Do niego się dostosuj.
Mówili: Zrób to tak,
Jak wiele innych osób.

 

Zwiedzałem tenże świat,
Przez całe życie prawie.
Nie czując ciepła gwiazd,
Świeciłem coraz słabiej.

 

Istnieje wszakże świat…
Głęboko go schowałem.
Ochraniam wciąż od zmian;
Niezmiennym pozostanie.

 

Stworzyłem sobie świat;
Czy jeszcze o czymś marzę?
Ze światłem za pan brat,
Horyzont przetnę zdarzeń.

 

I ujrzę wtedy świat,
Którego już nie schowam,
Odkryty czasu kwant,
Zbuduje mnie od nowa.

 

---

[MIROSŁAW C.]

@Wędrowiec.1984

Zmartwychwstanie - słuszna idea. 

Pozdrawiam. 

[corival]

@Wędrowiec.1984 Myślę, że wielu może podobnie powiedzieć o własnym życiu, ale Tobie udało się jak sądzę ubrać w słowa coś niemal nieuchwytnego. Generalnie wniosek wyciągnęłam z tekstu taki, że wielu ludzi po drodze naszego życia stara się nam, czy to pomagać (według własnego rozumienia jak myślę), albo wprasować w ramy (w dobrej, albo i nie dobrej wierze). Dostosowujemy się, ale każdy z nas ma jakiś wewnętrzny świat, który buduje gdzieś tam wewnątrz. Czasem uda się nieco zrealizować, owszem. Reszta czeka na inne, lepsze czasy...

Ostatnia strofa tekstu bardzo mi się spodobała... daje wiele nadziei. Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawie piszesz - 

                                                       Pzdr.

[Wędrowiec.1984]

@corival Twoja interpretacja jest bardzo bliska temu, co w wierszu zawarłem. Niesamowicie często zanurzam się we własnym świecie, pod horyzontem zdarzeń, gdzie przestrzeń jest nieskończona. Tutaj celowo odwołałem się do fizyki relatywistycznej, a konkretnie do modelu czarnej dziury. Świat lubi wdzierać się z moją przestrzeń.

 

Po przekroczeniu horyzontu zdarzeń czarnej dziury, przestrzeń "zamienia się miejscami" z czasem, staje się nieskończona, jednakże wszystkie drogi w tejże przestrzeni prowadzą do osobliwości. Gdziekolwiek byśmy "poszli" zawsze trafimy do osobliwości, tak jak zawsze w naszej rzeczywistości podróżujemy w przyszłość. No, ale osobliwość nie jest taka straszna.

 

Chciałbym się dowiedzieć z czego wynika osobliwość. To w zasadzie pojęcie matematyczne, wynikające z równań Ogólnej teorii względności, pewna abstrakcja. Teoria pętlowej grawitacja pozwala usunąć osobliwość na rzecz tzw. gwiazdy Plancka. Co więcej, gwiazda Plancka "żyje" jedynie ułamek sekundy, ale zakrzywienie czasoprzestrzeni, spowodowane obecnością czarnej dziury, jest tak wielkie, że rośnie również dylatacja czasu i dla nas, czyli dla obserwatorów, owa sekunda trwa miliardy lat.

 

Co więcej, teoria pętlowej grawitacji zakłada, że czas da się skwantować, tzn. podzielić na dyskretne, matematyczne wartości, których wielokrotnością są wszystkie miary czasu we wszechświecie. Zakłada, że czas nie jest ciągły, że istnieje najmniejszy, niepodzielny kawałek czasu - kwant czasu (co również w wierszu zawarłem).

 

Fizyka relatywistyczna i fizyka kwantowa są naprawdę niesamowite. Często przemycam je do swoich wierszy.

 

@MIROSŁAW C. Chodziło bardziej o to, co napisała @corival i co napisałem, odnosząc się do jej komentarza.

 

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję.

 

Edytowane 18 Czerwca przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

@Wędrowiec.1984

Wiesz bardzo dobry, rymy całkiem zgrabne.

W moim odbiorze jest o braku dostosowania, czego wynikiem bywa tworzenie wewnętrznego świata, czasem tylko dla siebie, innym razem również dla kogoś bliskiego, realnego lub wymyślonego.

Znałem i znam niemało... twórców podobnych przestrzeni. Szczególnie dziewczęta tak lubią bujać w obłokach wyobraźni.

Ja raczej do tych najlepiej dostosowanych należałem za młodu, ale teraz już tak nie jest, zatem mogę powiedzieć, iż również posiadam wewnętrzny świat złożony ze wspomnień, zdarzeń i emocji, które były moim udziałem w przeszłości.

 

 

Edytowane 18 Czerwca przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję.

 

Swój świat mam odkąd pamiętam. Zawsze ciągnęło mnie do wewnątrz. Tam miewam najlepsze pomysły, najlepiej się czuję. To świat rutynowy i uporządkowany z mnóstwem miejsca na zainteresowania, bez których po prostu umieram.

 

Nie wiedziałem, ze dotyczy to dziewcząt aż tak bardzo.

 

Rozumiem. 

[befana_di_campi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@befana_di_campi każdy, bez wyjątku, posiada ten  "swój świat". 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

decznie

 

[corival]

@Wędrowiec.1984

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Najwyraźniej dzięki temu Twój wiersz do mnie przemówił dość wyraźnie. Dziękuję przy okazji za krótki wykładzik fizyczny. Pozdrawiam :)

[Wędrowiec.1984]

@corival Uwielbiam wspomniane dziedziny fizyki. Mógłbym o nich rozmawiać godzinami, pewnie przy okazji dowiadując się rzeczy, o których jeszcze nie przeczytałem.

[corival]

@Wędrowiec.1984

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cenię pasjonatów. Swoją drogą zawsze człowiek jeszcze czegoś się dowiaduje, nawet jeśli na dany temat ma szeroką wiedzę. To tylko zachęca, popycha do poszerzania, pogłębiania informacji, wyławiania... i co tam jeszcze... Pozdrawiam :)

[Marek.zak1]

Ciekawy i mocno osobisty wiersz więc chciałem poczytać, jak inni go odbierają i jak twoje reakcje na wpisy. Dostaliśmy taki świat, jaki jest, ale obok niego jest świat naszych myśli, wyobraźni, który nie musi z realem być spójny, tym bardziej my w nim, bo wyobraźnia nie zna granic. Z drugiej strony ten real możemy jakoś, na własna miarę kształtować i starać się znaleźć dla siebie dobre miejsce i własne zadowolenie, zwane niekiedy szczęściem. Ta wyobraźnie i wpływ sugestii są bardzo pomocne, bo pozwalają zbudować taki system wartości, w którym to, co mamy jest najważniejsze, co daje zadowolenie.

Co do czasu mz są takowe dwa, jeden  biegnący od dawien dawna i każdego własny, który jest cząsteczką tego pierwszego, ale  mamy na niego pewien wpływ, choćby możemy go wykorzystać lepiej, czy gorzej, ale także możemy starać się go rozciągnąć, choćby prowadząc zdrowy tryb życia, też oczywiście na własną miarę. 

Pozdrawiam

[Wędrowiec.1984]

@Marek.zak1 Jak napisałem wcześniej, mam swój świat odkąd pamiętam. Bez niego nie potrafiłbym żyć, ponieważ mam tam swoje zainteresowania, stamtąd czerpię energię, tam zmierzam kiedy jestem przebodźcowany, etc. 

[Leszczym]

@Wędrowiec.1984 Tekst troszkę przypomina mi to znane opowiadanie Lema o kreatorze światów wielkości akwarium :)

[Wędrowiec.1984]

@Leszczym Nie czytałem, nie potrafię się odnieść, więc wierzę na słowo. :)

[Jacek_Suchowicz]

lecz nim zostawię świat

wykrzywię czasoprzestrzeń

i wtedy rad nierad 

stwierdzę że wszędzie jestem

 

pogmatwam trochę świat

ciut według swoich marzeń

podważę stały czas 

supłem na linii zdarzeń

 

zezłoszczę stary świat

fantazji dźgnięciem ostrym

on będzie dalej trwać

odporny na nowości

 

nagle przemówił świat

"a cmoknij ty mnie w zadek

i choćbyś gwiazdkę skradł

tajemnic ci nie zdradzę"

:)

 

Edytowane Poniedziałek o 11:34 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

I tak też można...

 

Łukasz Jasiński