Idziemy

[Quidem.art]

Projekt Takamoya, chwila 134

 

Drogą brukowaną ściegiem śliny głupców,

Udających demony na małpach,

Kiedy prawda uparta

Nie daje im posłuchu,

Wędrujemy od spojrzenia do rana,

Iskierko kochana.

 

Czasem mamy pod górę, 

może tylko z naszego punktu widzenia, 

Ale co to zmienia?

Dla drzewa śmierć to drobne wióry,

Choćby rzeźbiarzowi dały Pietę.

To drzazgi są tłumu podnietą. 

 

Zmierzchem znaczymy przebyte zakręty.

Trwają w pamięci znalezione kwiaty,

Schowane pomiędzy duszą a światem,

Bukiety dni ściętych. 

Cokolwiek jutro pod nogami wyśni,

Ktokolwiek nie zrozumie naszego życia,

My wiemy, że miłość jest nie do ukrycia. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[poezja.tanczy]

@Quidem.art

Na tą miłość, zdobywanie

Po to dno, odkrywanie

 

Świetny wiersz na zakończenie dnia

 

Pozdrawiam miło,

M.