Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)


 

 

Wchodzę do Łazienek, tu taki chłód, 
po drodze zjadam dwie garście białej morwy;
czyste, zielone piękno z miłym miąższem w ustach.


Podziwiaj piwonię, jej jedwabne piórka, 
ja w takiej sukni, o tym odcieniu 
dam ci pocałować koniuszek.



Domowa lemoniada:

Zebrane ze spaceru kwiaty lipy, pąki róż

z eteryczną skórką mandarynki zalej 
wrzątkiem, tę lekko posłodziłam ksylitolem.
Ale pyszne.

 

 

 

@violetta

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez violetta (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

Kiedyś w Polsce było ich bardzo dużo... A tak przy okazji: wracając do wiersza (komentarzy) pani przyjaciółki pod tytułem - "Przebudzenie" - dodam jeszcze to:

 

- 1996 rok: napisałem pierwszy wiersz pod tytułem - "Gwiazdy" - można tutaj znaleźć,

 

- lata 1999-2005: nauka w Liceum Zawodowym i zdanie egzaminu dojrzałości - matury, także: praca - rozdawanie reklamówek i "Życia Warszawy", acha, pracowałem jeszcze jako pomocnik mojego taty w Nadarzynie trzy dni (mój tata pracował wtedy w Zarządzie Dróg Miejskich, dodam: już nie żyje, patrz: wiersz - "Kierowca" - tutaj można znaleźć), zarobiłem wtedy pierwsze poważne pieniądze - 200 zł, mamie dałem 150 zł, resztę: wydałem na piwa u chłopaków na osiedlu - jestem z Dolnego Mokotowa, otóż to: Szkoła Podstawowa nr 1 im. Orła Białego i Kopiec Powstanie Warszawskiego - to moje dziecinne i młode życie,

 

- lata 2007-2012: praca w Zakładzie Pracy Chronionej i Archiwum Akt Nowych,

 

- 2017 rok (październik) zostałem bezprawnie wyrzucony na warszawską kostkę brukową (o tym już pani wie i nie będę po raz kolejny to samo powtarzał),

 

- lata 2017-2021: różne prace społeczne na rzecz różnych schronisk, monarów i noclegowni - pracowałem jako osoba nielegalnie bezdomna 

 

i pracowałem również w Narodowym Klubie Libertyńskim (elitarna Agencja Towarzyska) jako ochroniarz, kończąc: nie wszystko pani musi widzieć (tajemnica służbowa), więc: nie ma pani żadnego prawa wywierać na mnie żadnej presji, abym znalazł kolejną pracę.

 

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jaki koniuszek dasz mi pocałować

piwonii piórka a może paluszka

to propozycja niecna skryta w słowach

ja wolę szyję a być może usta

 

w chłodzie łazienek nastrój się zagnieździł

wiatr zmarszczył pałac razem z łabędziami

król Staś w amfiteatrze dziś bez gawiedzi

zadba abyśmy byli tylko sami

:)

 

dodałem ilustrację muzyczną - trafiłem przed chwilą w intrenecie

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...