how it feels to wychodzić z depresji

[unlovable]

W noc samotną cisza milknie

i zostawia czas na gniew.

Nagle tracisz w sobie siłę,

gdy jest jasno, wchodzisz w cień.

Szukasz drogi lecz mgła gęsta

wściekle Ci odbiera wzrok

I im bardziej pragniesz przestać,

tym Cię głębiej wciąga mrok.

 

Gdy na oślep rzucasz słowa 

aby ktoś im nadał sens,

Wciąż zagłusza je od nowa

stukający w szyby deszcz.

Może niebo także płacze?

Może ma wszystkiego dość?

Patrz, pojawia się tam tęcza,

jak łączący przestrzeń most

 

Czym naprawdę jest odwaga?

Czy nie siłą, aby wstać?

Tak nieustraszenie walczyć, 

gdy się wokół sypie świat.

Aby nie przestawać tańczyć,

kiedy z oczu płyną łzy.

Przecież płakać możesz wiecznie,

a raz tylko możesz żyć...

 

 

Edytowane 23 Maja przez unlovable (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Dałam serduszko, bo choć sam wiersz może nieidalny, w każdym razie wyjątkowo na czasie. 

Serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[poezja.tanczy]

@unlovable

Tu dla płaczu, są powody

Tu bez płaczu, są rozwody

 

Pięknie napisane

10/10

 

Pozdrawiam miło,

M.

[unlovable]

@poezja.tanczy dziękuję <3