...rozmowa z b

[beta_b]

Naucz mnie boże swego języka
i naucz modlitw, które zrozumiesz.
Naucz mnie czerpać wnioski od życia.
Tyle mnie naucz, bo potrzebuję.

Jeśli się ojcem czujesz od wieków,
jeśli swe dzieci uczysz z rozkoszą,
masz przecież patent na życie wieczne 
daj przykład z góry. Podziel się proszę.

Bez abecadla, lekcji, przykładu,
kręcę się wkoło jak satelita.
Spadłeś, niestety, już z piedestału,
za chmurą znikasz...

Nie da się wtłoczyć pompą z ciśnieniem
wiary co była, chociaż naiwna.
Dorosłam boże, przerastam siebie
i widzę więcej, choć nie powinnam.

 

Jak każde dziecko odczułam wielkość
rodzica w formie, kształcie i treści.
Im jestem starsza, pełna doświadczeń
tym jesteś mniejszy.

 

Dojrzewam boże, nie jestem mała,

straciłam cnotę, wiarę, niewinność.

Ale i Ciebie bać się przestałam.

Masz jakiś pomysł na naszą przyszłość?

 

 

Edytowane 9 Grudnia przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[wierszyki]

Czytam: rozmowa z Beatą :-)

Beaty z Beatą, może Beatką.

 

Świat cały nam się w świadomości nie może zmieścić, za dużo tego.

Czasem mi się tak myśli, że może dlatego umieramy, bo po prostu mamy tego za dużo w pewnym momencie. 

A tu całe życie trzeba mieć jakieś pomysły ;-) Skąd je brać?

:-)

 

[beta_b]

@agfka to miała być rozmowa z Bogiem, pełna wątpliwości. Ale twój komentarz zaskakujący. Dziękuję. Bb

[violetta]

Ja mam matkę naturę, dba o mnie, troszczy się, mam challenge piję codziennie ziołowe herbatki w skupieniu, w relaksie, patrzę w dal albo czytam. Mam wieczorem francuski i fajnie mi idzie, lektorka jest tak fantastyczna, ma czas tylko dla mnie i uważna:)

[beta_b]

@violetta super, miło się to czyta. Ściskam Violu, bb

[MIROSŁAW C.]

@beta_b

Po prostu... 

 

... jestem

materią zuchwałą

a to co było przede mną

i czego tak bardzo się boję

czas przykrył wulkanicznym  popiołem

[beta_b]

@MIROSŁAW C. 

Czy zuchwała jest od zucha?

brak pokory jej zarzucasz?

Czy odwagę w wypowiedzi,

gdy popiołem w śnieg wyrzuca?

[MIROSŁAW C.]

@beta_b

...ostatecznie 

 

 

na policzkach elizejskich

dwa łuki triumfalne

dwie bryły soli

 

zdziwienie i pokora 

 

 

 

 

 

Edytowane 23 Maja 2024 przez MIROSŁAW C. (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

@MIROSŁAW C. ładne to, bardzo ladne. Bb

[violetta]

@beta_b pozdrawiam, zrobiłam nie mały trening, każdy jest dla mnie wyzwaniem i dodaje mi później skrzydeł:) narzucam sobie cokolwiek z ćwiczeń dla pogody ducha:)

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - Ale i Ciebie się bać przestałam. - ja też Boga się nie boje - 

         - ciekawie dziś piszesz - 

                                                                          Pzdr.zadowoleniem.

[Bożena De-Tre]

@beta_b Jak każdy człowiek cię potrzebuję ale dojrzałam, innaczej czuję.Czy to jest hańbą o Wielki Boże?Mam wciąż szacunek i o to proszę.Ps …czyli więcej sporów się zapowiada-:)Fajny wiersz! Brawo!

[Andrzej_Wojnowski]

@beta_b

 

Przeczytałem z dużą przyjemnością.

Może jak On przeczyta to zadzwoni

 

pozdr.

[Berenika97]

@beta_bPowtórzę swój komentarz, bo nie wiem gdzie go zamieścić. Napisałaś piękny wiersz. Czytam to i czuję autentyczność każdego słowa. Ta relacja jak z rodzicem, który obiecywał, a potem zniknął za chmurą... To nie jest bunt, to jest pytanie dorosłego człowieka, który przestał udawać. "Masz jakiś pomysł na naszą przyszłość?"- pytanie, które wiele osób nosi w sobie, ale boi się wypowiedzieć. Nie ma w nim ani infantylnej pobożności, ani nastoletniej negacji - jest szczera rozmowa dorosłej osoby, która przeszła przez życie i ma prawo pytać. "Dorosłam boże, przerastam siebie" - to piękne i smutne zarazem. Pięknie dotykasz tematu rozczarowania, kryzysu wiary - szczerze i dojrzale. Świetny tekst!

[beta_b]

@Berenika97 ojej, tyle dobrych słów to nie wiem czy za jednym haustem przyjmę ;) Zostaliśmy z tym pytaniem oboje: ja i bóg chyba też, bo czas mija a wiele się nie zmienia (choć przestaje mnie pytanie męczyć, a ja jego. :D ) Ściskam, bb