Sub rosa

[error_erros]

Kiedy nam wreszcie okaże litość
Czucie, co w ciepłych sercach więziło
Martwą za życia, zmęczoną miłość,
Pozwólcie zostać jej nieodkrytą.

Nie wyławiajcie imion spod ziemi,
Wszak nic prócz męki nie nazywały,
Zamiast pamięci niech krzew różany
Na prawdę o nich kładzie się cieniem.

A niech przeklęty będzie, kto cierniom
Dłoń da, by palce nurzać w sekrecie.
Nie zna litości szkarłatne kwiecie -
Tęsknotę ześle mu nieśmiertelną.

 

 

[Wędrowiec.1984]

@error_erros Fajnie napisane, podoba mi się, ale widzę jedynie literalny przekaz. Czy jest tutaj jakieś ukryte znaczenie, którego być może nie rozumiem?

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaskoczę Cię (choć po Twoim komentarzu trochę z poczuciem winy xD) - tym razem nie ma żadnego ukrytego znaczenia. Po prostu spodobało mi się sformułowanie "sub rosa", działało mi na wyobraźnię i nie chciałem tego zmarnować ;>

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlaczego?

 

Rozumiem. :)

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bo tego oczekiwałeś, a ja zawiodłem :P Nic nie mów, to jest moja interpretacja i jej się będę trzymał xD

[Wędrowiec.1984]

@error_erros Rozumiem.

[Amber]

@error_erros Sub rosa, przestrogą o tajemnicy, którą lepiej jest zostawić w spokoju. Ładny wiersz. Pozdrawiam.

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[aff]

Wiesz co, to się tak czyta trochę jakby prześmiewczo, z patosem, aż do ostatniego wersu, gdzie ja czytam sobie z przesunięciem (pauza przed nieśmiertelną), to spowalnia nas przed tym ostatecznym wyrwaniem sobie z piersi ostatniego słowa i  sprawia, że możemy uwierzyć, oczywiście na potrzeby pewnego przedstawienia, iż aktor chciał wyrazić jednak coś osobistego, przywdziewając pewną maskę (czasami maską może być własna twarz).

Podoba mi się.