Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

U Adama bez zmian

Andrzej_Wojnowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
Opublikowano

Szlachetny Jahwe jak stary samiec

który kobiety ma często za nic

gdy świat już skleił - nudny niestety

zaczął wprowadzać eksperymenty

 

czyli mężczyznę oraz kobietę

 

wiadomo facet jest najważniejszy

Ona sort gorszy bez kompetencji

ma dzieci rodzić i męża słuchać

taka jest wola Stwórcy geniusza

 

i już na starcie totalna skucha

 

pierwszą projekcją uroczą Lilith

wszystkie stworzenia ziemskie zachwycił

nawet pokorne mądre anioły

wciąż uderzały do Niej w amory

 

z tego On nie był zadowolony

 

Lilith to była kobieta mądra

kochała męża lecz bardziej wolność

boski plan tego nie przewidywał

z taką to samiec zawsze przegrywa

 

kolejna próba – grzeczna dziewczynka

 

z żebra Adama ulepił Ewę

miał zamiar stworzyć posłuszne cielę

początek dobry wszystko zagrało

ale po wiekach Ewy zmądrzały

 

misterny projekt znów się zawalił

 

dzisiejsza Ewa – wolna kobieta

rodzi pracuje smaży kotlety

ma czas na teatr chodzi do kina

przestrzega diety na rolkach śmiga

 

dziś dla Adam już czasu nie ma

 

bo u Adama jest tak jak było

sport w telewizji i dużo piwa

4
Marek.zak1

Marek.zak1

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Te zmiany są, więcej babek studiuje niż facetów, mają większe wymagania, ale że coraz mniej facetów je spełnia, w efekcie są same i często samotne. Dużo o tym w mediach, zwłaszcza w necie. Co do facetów, którzy mają możliwości, nie jestem pewien, czy nie wolą z tymi mniej wymagającymi. Z każdej strony inny widok. Pozdrawiam. 

P.S. zainspirowałeś i coś wrzucę w temacie. 

Edytowane przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • iwonaroma
      lebioda

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Tak się ma czerwień do zieleni ;) Może to głupi żart, choć może niekoniecznie biorąc pod uwagę wzrastanie kolorów    Świetny wiersz
    • Król Artur
      Senna jawa

      Przez Król Artur · Opublikowano

      Choć wszystkie zmysły zostały wzbudzone, Choć obraz w pamięci wyryty jak żywy, Widok ten sny nakreśliły strwożone, Od snu jest on jednak bardziej prawdziwy.   Prawda oraz fikcja, sen oraz jawa Wyszły naprzeciw sobie na spotkanie. Z natury przeciwna jest ich postawa, Umysł mój wzięły razem we władanie.   Odłamek z przeszłości zaklęty we mnie, Ciężarem swej wagi działa na kroki. Wypalić, zastąpić - wszystko daremnie. Dół go jedynie ugasi głęboki.   Kwiat miałem przepiękny, niespotykany. Pierwszy raz ma ziemia czuła korzenie. Kwiat był przeze mnie czule podlewany I sam wewnętrzne czułem rozkwitnienie.   Na mocy wyroku, obrotu koła, Kary za każdy płatek opadnięty, Susza zapadła wszędzie dookoła I kwiat mój jedyny został mi wzięty.   Jakiś ogrodnik bez twarzy, imienia, Nazbyt prostacki i nazbyt zuchwały Wpadł i kwiat wyrwał bez zastanowienia, Gdy suche korzenie luźniej trzymały.   Wstyd mnie ogarnia, na łzy mi się zbiera. Jak raz jeden w życiu kwiat posiadałem! Widząc, że susza się do gleby wdziera, Ja, o zły losie, ja wtedy stałem.   Krwi mojej nie szczędzi ogrodnik młody, Nożem te same powtarzając ruchy. Kwiatu mojemu swojej dolał wody, A mi raczył dodać trochę otuchy.   Przyjaciel serdeczny, ojciec rodzony, Za bark mnie tak hardo nie podpierali, Jak ten tu ogrodnik, gdy z drugiej strony Ziemię mą depcze, pustoszy i pali.   Niemądry człowiek, nieświadom swych ciosów. Mym będąc oprawcą, podszedł znów blisko. Rozbieżności nie czując naszych losów Chciał mnie pocieszyć, choć zabrał mi wszystko.   I stoi z mym kwiatem ogrodniczyna, Niczym data na pomniku wyryta. Coraz to więcej brać susza zaczyna, A on, jak ja niegdyś, pięknie rozkwita.   Już milszym by były dla mnie wyrokiem Czy krzesło, czy lina, czy nawet kula Niźli tortura okrutnym widokiem, Jak kwiat mój kogoś liśćmi otula.   Cała radość i sens, i zrozumienie, I życie, które tak przecież kochałem Uskrzydlały właśnie inne stworzenie, A ja nic nie mogłem, więc tylko stałem.   Los mi oszczędził kolejnej już kary. Trzyma ogrodnika w zasięgu wzroku. Spotkałem go tylko za sprawą mary, Która wszak prawdzie dotrzymuje kroku.   Susza, która to się we mnie zrodziła, Bezczynność, będąca dzieckiem słabości Ogród mój doszczętnie ogołociła I leżą tam teraz tylko moje kości.   I leżeć będą, wiecznie usychając, Chłostane żałości i smutku żarem Dotyk korzeni w pamięci chowając. Targane takim lub innym koszmarem. 04.04.2023
    • Nata_Kruk
      cisza po tobie

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @A.Between... o looosie... i po co ja to napisałam... :( Masz rację, pisze się to, co się czuje, a że komuś coś się zakręci e Epetynie, bo chwilkę przed czytał też o tęsknocie i spontanicznie napisałam, jw.    O nic Cię nie posądzam, to tylko myślowy impuls, naprawdę..... A wiersz naprawdę podoba mi się, nawet bardzo. My się tu wszyscy.. wierszami..  jakoś poznajemy. Sorry.. jeśli uraziłam.   ps. czy bardzo rozgniewałam.?    
    • iwonaroma
      już niedługo

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      trzeba będzie określić się  wobec formy i treści    al czy człowiek?      
    • viola arvensis
      Miotełka

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Piotr_Nowy miłość pod dywanem? Ciekawe... Na dywanie bylo by jej pewnie lepiej  ale filozofia wiersza swietna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdr.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...