Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tak jak tęcza i kwiat

Waldemar_Talar_Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

co dzień próbuje zrozumieć

świat który mnie otacza

uczy pokory łez i żalu

czasem uśmiechu

 

co dzień próbuje zrozumieć

co to jest grzech co to

zapomnienie które 

budzi lęk

 

co dzień próbuje zrozumieć

kłamstwa którymi częstuje

kolejny dzień nawet

gdy fajnie jest

 

co dzień próbuje zrozumieć

to co minęło co bolało

np. pogrzeb i smutek

nie wyraźna dal

 

co dzień próbuje zrozumieć

drogi które koślawe

próbujące być na

tak jak tęcza i kwiat

 

co dzień próbuje to fakt

ale jest to trudne tak

jak niewiadoma która

złe zamiary ma

 

co dzień próbuje ale czy

to coś da nie wiem

bo życie to zagadka

tajemnice ma

 

 

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      z ogłoszenia

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Cudowna koncepcja! To jest właściwie instrukcja obsługi domowego szczęścia. Pięknie i z wyobraźnią, czuć ciepło w każdym z tych słownych kątków.
    • Berenika97
      Komornica

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Gosława Ależ pięknie utkałaś obraz porannej mgły! Cudna poezja i język - choć archaiczny, nie brzmi jak stylizacja, lecz jak naturalny głos kogoś, kto naprawdę tak myśli i czuje. Szczególnie urzeka mnie to, jak umiejętnie połączyłaś sacrum z profanum - mgła jest tu "bladolicą panną" o takiej "śliczności że ino zginać kolana", niemal jak objawienie boskie, a zaraz potem ta sama mgła "połechta senne listeczki dziórawca" i "włazi w czerń" skiby. To spojrzenie pełne czci wobec natury, ale jednocześnie konkretne. Uwielbiam szczegóły: "żółtowdzięczną nawłoć", "dziórawiec", "witkowe kosze", "kapuściańskie ogłowki" - to słownictwo smakowite, jakby wyjęte z pamięci wsi, która jeszcze pamięta swoje stare nazwy i słowa. Wiersz płynie jak opowieść, która nie spieszy się, która smakuje każde słowo. Piszesz tak, że czuć wilgoć porannej mgły i słychać szczekanie psa na progu. Pięknie!
    • Migrena
      Poezja i słowa

      Przez Migrena · Opublikowano

      @huzarc   Wspaniała, trafna metafora! Połączenie poezji z cegłą - genialne ujęcie realizmu i odpowiedzialności.
    • tie-break
      Zaduszki

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka @Annna2 Dziękuję Wam za dobre słowo. :-) :-) @MigrenaMiło mi Cię gościć. Dziękuję, że jesteś uważny na szczegóły, które najwięcej mówią :-)
    • Migrena
      Zaduszki

      Przez Migrena · Opublikowano

      @tie-break Wzruszający wiersz. Niesamowicie celne i przejmujące są te obrazy: od "siatki spękań" przechodzącej z nagrobków na dłonie, po czapeczkę żołędzia tulącą się do płyty.    Finał– to proste, dziecięce pytanie – uderza z całą siłą, zamykając całość piękną, refleksyjną klamrą.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...