Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

poetycko staram się zasnąć
wśród lirycznych dwuwersów
przygotowuję sobie
posłanie

choć wieczór bardzo wczesny
zauroczona rymem
delikatnie maluję
papier sennością

zanim dzień mój
przejdzie w najpiękniejszą
metaforę
jeszcze raz
pocałuj
zacałuj

nim zasnę poetycko

Opublikowano

dziękuję bardzo za wizytę :)

espeno - cieszę się, że trafiłam w twój gust

samo zło - cóż, będę się starała następnym razem "napisać coś lepiej" :)

pozdrawiam wieczorowo
Kalina

Opublikowano

Zasypiać tak... marzenie ;-) Wiersz rzeczywiście od pierwszej do ostatnie zwrotki "zasypia" - jest coraz spokojniej, ciszej... Za to wielki plusik! Jedyne co mnie "denerwuje" to: "lirycznych dwuwersów" oraz "zasnę poetycko" >>>> trochę to brzmi jakoś takoś sztucznawo...
POZDRAWIAM!

Opublikowano

witam wszystkich :)
muszę powiedzieć, ze nie było mnie przez dwa dni na forum. dzisiaj zaglądam i oczom nie wierzę ;))

Saro : skoro potrafię sprawić, iż się uśmiechniesz, to czuję się spełniona ;)

Agnes : już poprawiam :) bardzo się cieszę, ze Ci się podoba :)

Izo : ach... po takich słowach nie będę mogła w nocy spać ;))

Arku : ciepłe pozdrowienia przyjęte. wraz ze szczęściem, iż zdołałam wplasować się w twój gust ;))

Lucy : racja. śpiący człowiek jest idealnym obrazem niewinności i kryjącej się poezji. bardzo mi miło, iż ujrzałaś to w moim uwtorze

Michale : taki własnie miałam zamysł... miło, iż zdołałeś go zauważyć ;) starałam sie uciec od sztuczności... poetyckim zaśnięciem w ostatnim wersie chciałam wprowadzić klamrę zamkniętą. :)

jeszcze raz wszystkim dziękuję za wizytę :))

Pozdrawiam
Kalina

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oj, jak Ty hinotyzujesz słowami... Wydaj ten tomik albo to ze mną chodź na wódkę :)
    • @Toyer To wiersz o człowieku w wędrówce, który już nie walczy o sens, bo ten został starty w pył wraz z wielkimi opowieściami, które zostały zmielone, nadal obserwuje, rozumie, trwa i stara się zrozumieć. Można go czytać jako modlitwę ateisty, jako dziennik melancholika, jako zapis depresyjnego spokoju na tej drodze.
    • @huzarc otworzyłeś przed nami  wstrząsający, anty-liryczny obraz konfrontacji śmierci z zimną, biurokratyczną maszynerią i obojętną naturą, napisany językiem twardym jak szyny i mokrym jak nasyp kolejowy.   tyle o świetnym wierszu !!!!   ale Twój styl pisarski ? widzę świetne pióro - literacka klasa wyższa.   piszesz podobnie jak wspaniały pisarz lat sześćdziesiątych Andrzej Brycht. "czerwony węgiel", "opadanie ziemi". zimny beznamiętny głos pisarza w obliczu tragedii.   zachwycam się Twoim wierszem.   pokazałeś dużą klasę !!!!  
    • @Migrena  kiedyś ojciec Oszajca napisał, że w Niebie nie ma małżeństw. To ziemskie zjednoczenie( dwóch osób tak bardzo się od siebie różniących) dzięki miłości- w jedno ciało obrazuje trynitarną naturę Boga. Może i nie ma małżeństw- w tej tradycyjnej formie, jaką my znamy( tu mam wątpliwości) ale myślę, że miłość i jedność przekracza wszelkie granice.   Bo nawet cisza - jeśli kocha - potrafi stworzyć nowe niebo, w którym każda gwiazda śpiewa ich imię w nieskończoność.   "i stał się cud ukrzyżowany dźwiga się do jej ust pomagają mu aniołowie w białych jak światło szatach michał jasiek i małgośka...(..)   ( Wacław Oszajca "Zostaję")
    • @Nata_Kruk   Geometria wiersza nadaje całości zabawny charakter:)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...