Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

niedorosła (piosenka)

Gizel-la
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Gizel-la

Gizel-la

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

 

zaplątała w słów przeciętność powiew wiosny
burzą myśli ogarnęła niemoc błogą
by uśmiechem móc nakarmić niedorosłym
nawet tych co szczęście mają  już za sobą

 

gdy zakwitła świat zmieniła absolutnie  
to co szare nagle mieni się barwami
i to życie które do tej pory smutne
i zmęczenie ciągłą walką z wiatrakami

 

taka piękna choć w spojrzeniu tak niestała
ile miała któż wie dała  tylko tyle
była wiosną  i młodością  była całą
i jak tęcza pojawiła się na chwilę 

 
 

Edytowane przez Gizel-la (wyświetl historię edycji)
15
Marek.zak1

Marek.zak1

Opublikowano
Opublikowano

Ładnie wyszło, a ta walka z wiatrakami i poczucie, że szczęście ma się za sobą, a może w ogóle go nie było i raczej nie będzie są dołujące. Wielu ma nadzieję, że wiosną coś się zmieni, a nawet powstała dawno temu piosenka: "Niech no tylko zakwitną jabłonie". w sztuce pod tym samym tytułem, wystawianej przez warszawski teatr Ateneum w moim sąsiedztwie. Polecam i pozdrawiam.

1
Gizel-la

Gizel-la

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Wiesław J.K. oj faktycznie litróweczki, które bardzo lubię .

tzn. literóweczki :)))

Bardzo dziękuję za odwiedziny! Proszę nie uciekać! Jeden "bąd" mniej - nie oznacza, że jest już dobrze :))).  Pozdrawiam z uśmiechem.

@jan_komułzykant bardzo dziękuję za miły komentarz! :)

Myślę, że piosenka zostałaby wygwizdana przez młodzież, która teraz ma inne priorytety...

Ale...z ciekawości pokażę ją mojemu osiemnastolatkowi, który wyraźnym znudzeniem powtarza właśnie materiał z polskiego (zwłaszcza romantyzm) do matury :)))

Pozdrawiam!

@Marek.zak1to prawda...w życiu trzeba iść na kompromis. To ono pisze za nas scenariusze. Szczęście to sprawa względna, indywidualna... Trzeba polubić życie takim, jakie ono jest. To podejście pomoże uzyskać przysłowiowy spokój i szczęście.

Pozdrawiam i dziękuję za słówko pod tekstem :)

Wiesław J.K.

Wiesław J.K.

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Gizel-laW zasadzie nie zwracam uwagi na literóweczki, tak jakoś dzisiaj mnie naszło (Leszczym świadkiem). Skądże takie przypuszczenie, że mam zamiar uciekać, ależ nie, zostanę i będę łowić literówy. hahahahaha
Pozdrawiam serdecznie! :-)

1
  • 1 miesiąc temu...
  • 1 miesiąc temu...
  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @Somalija jak?
    • Deonix_
      Brud pod paznokciem

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czytałam go trochę niegdyś :) I były tam też utwory, które zrobiły na mnie wrażenie,  ale z czasem doznałam wrażenia, że facet przynudza i nieraz brakowało mi głębi w tym jego pisaniu. 
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      @Arsis Gdyby nie smutek, nie wiedzieliśmy jak wygląda radość... Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Leszczym
      Wspaniały labirynt

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Annna2 Tak, uważam że są ważne. I wcale nigdzie nie jest powiedziane, że to muszą być takie od razu i zawsze chwile najzdrowsze. Oczywiście lepiej jak są zdrowe, ale fajne chwile i odrobinę niezdrowe też są w cenie, zawsze były i być może nawet bardziej :)
    • MindDev
      Duszy zaułki

      Przez MindDev · Opublikowano

      Między zaułkami duszy znalazłaś dla siebie miejsce i nic siłą Cię nie ruszy  Znając każdy mój zakątek,  wszystkie piętra, zmartwień, myśli  Krzyczysz z całych piersi i czekasz aż echo wybrzmi    Po omacku, zagubiony, trafiłem na twoją rękę  Z lękiem, że Cię stracę trzymam mocno  Jak tylko potrafię  Choćby zgasło słońce i zabrali nam powietrze  Ciemną nocą rozniecimy żar na lepsze  Dni, wieczory i poranki    Wiedząc, że nikomu winny nic nie jestem Zmieniam los swój prostym gestem  Wyławiam echo znajomego hałasu  Tak słodkiego dla mnie i gorzkiego  Jak owoc impasu    Ciepły głos, choć tak bliski jeszcze niedawno  Dziś tak jest daleko  I słyszę ledwo, jak jego dźwięk odbija się  po kamienicach duszy  Smutne , samotne echo  Kto ma je usłyszeć  Kto nastawi uszy  Odkrzyczy z nadzieją, że krzyk ten wykruszy  Mury , łańcuchy i nasze kajdany    Smutne, samotne credo Opuszczone wyznanie wiary  Czy jest ktoś, kto powie, jak bardzo niechciany  Może czuć się stary but bez pary    Czy jego stracie bez miary  Ktoś poradzi ?     Więc wszystkiego tu pełno, tylko Ciebie tu brak  Bez Ciebie nie mam już celu, jak statek bez morza  Opuszczony wrak    I dość mi już tego błądzenia  Od dawna jestem w twoim polu rażenia  Dalej mam oparzenia po Twoim dotyku Bez chwili wytchnienia w doznań Bałtyku  Promyku nadziei    Słodkie są dla mnie moje rany  Lecz nie dam się zranić  Nie zatracę miary  Sama odszyfruj mi swoje zamiary  Bo gubię się w Tobie, jak żeglarz bez mapy  Nudzą mnie puste atrapy A ty wśród nich, jak bunt bez utraty Harmonii Jak ogień, który nie parzy, lecz koi i grzeje  Więc w ciszy sie śmieje, skręcając w kolejną aleję  Swojej świadomości, czekając twojej wiadomości    A ty ,niemy aniele , nieś echo w swoim ciele  Mając nadzieję że dotrze w zaułki duszy   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...