Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przepraszam pozwoliłem sobie inaczej balladę zakończyć

 

ja stoję sama
ty stoisz sam
ja biała dama
ty biały pan

oj nie tak szybko

koniec powiastki

bo przed żałobą

rytm życia wartki

białe piżamy szalały w mig

rozkoszny jęk słodziutki krzyk

nie ma już nocy
nie ma już dni
białe małżeństwo
ja i ty

ja stoję sama
ty stoisz sam
ja biała dama
ty biały pan

na pozór wszystko 

było na biało

od wspólnych szaleństw

w sercach nam wrzało

płonące ciała namiętna nić

serca nie zniosły przestały bić

nie ma już nocy
nie ma już dni
białe małżeństwo
ja i ty
a leżę sama
ty leżysz sam
ja biała dama
ty biały pan
leżymy rankiem
leżymy w nocy
już niepotrzebny nam
nasz lniany kocyk
płótnem żałobnym okryli nas
będziemy razem po wieczny czas
nie ma już nocy
nie ma już dni
białe małżeństwo?
ja i ty

:)

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeśli decydujemy się poświęcić całkowicie Bogu np w zakonie - wielkie tak, ale z partnerem:

On stworzył te zabawki dla nas, by uświęcić dziećmi!!!!!!!!

 

Noc poślubna Ona już przygotowana a on wchodzi onieśmielony i napalony do pokoju:

Ona - Kochanie zmówmy różaniec - tajemnicę boleną

On  - Amen

:)

 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
    • @marekg Ooo, świetne! Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Natuskaa Twój wiersz ma w sobie lekkość codzienności połączoną ze świadomością upływu czasu. Więc nie odkładajmy rozmów, czułości, śmiechu "na potem" - bo to "potem" to tylko krucha obietnica. Bardzo mi się podoba.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...