O Piotrze, co miał pietra. (antybajka)

[LennoraS]

Za górami, w pewnej wiosce,
żył raz Piotr, dorosły,
który wolał ciagle myśleć,
że ma cztery wiosny.

 

Mawiał wszystkim: "Jestem Piotruś, 
mieszkam w Nibylandii.
Wyśmienicie tu się bawię
z moimi kumplami.

 

W naszym raju nie ma pracy, 
Wanda mi nie truje.
Obowiązki?? Na co?! Po co?!
Z Dzwoneczkiem baluję!

 

Tu wyżebrzę, tam pożyczę,
puszki sobie sprzedam.
Czary-mary, hokus-pokus,
niestraszna mi bieda.

 

To zastawię, tamto oddam,
wystarczy na teraz.
Zagram w lotka, wiersz napiszę,
wejdę na tindera.

...

W pewnej wiosce, za górami,
życie miło płynie.
Wódka ciurka strumieniami,
ludzie dają w żyłę.

 

Tam nasz Piotruś, duży-mały,
ucieka w nie-bycie.
Przed złym "kapitanem hakiem",
nazywanym życiem.
 

 

 

31.03.2022

[violetta]

Wejść w taką bajkę, też jest fajnie. Książka jest urzekająca.

[poezja.tanczy]

@LennoraS

Kapitańskiej musztry trzeba

Nie ma za darmo, boskiego chleba

 

Ciekawy wiersz

Oby nie "z życia"

 

Pozdrawiam miło,

M.

[aff]

Są i wieczne Piotrusie.

Ale odrobina wiary w cuda góry przenosi :-)