Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Garmino i lustro hospicjum

MIROSŁAW C.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

MIROSŁAW C.

MIROSŁAW C.

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 


świat
samozatopił się we mnie
jak pancernik patiomkin
w wodzie niezdatnej do picia

 

za pośrednictwem własnych myśli 
wyrażam sprzeciw 
na chujową rzeczywistość 
jeszcze 
nie jestem w stanie 
ogarnąć przepastnych horyzontów wszechświata
co utrzymuje cielesność na poziomie widzialnym  

 

w klasztorze demencji
do dziury w głowie
wlatują mi anioły
i szepcą 

 

król pustkowia 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

Edytowane przez MIROSŁAW C. (wyświetl historię edycji)
7

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • piąteprzezdziesiąte
      Limeryk - Jaskółczy

      Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano

      "Panna Jaskółka z miastka Lulkowo,                 zamierza dobić targu na nowo. Ptaszka pragnie zatrzymać", by ród ptasi podtrzymać. Konsensus - robią jaja hurtowo.     @Nata_Kruk Podoba mi się Twój ptasi cykl, ale dlaczego, no dlaczego, nie AABBA? Pozdrawiam.
    • Migrena
      na dwa serca

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Alicjio -- rezygnujesz z rozumu na rzecz serca. Świat wokół się rozmywa, zostaje tylko ty i ja -- i to wystarcza, by żyć w pełni. Czułe, bezwstydnie zakochane. Świetne.
    • Migrena
      Krew, piach, wino i słońce

      Przez Migrena · Opublikowano

      Ona miała włosy jak ogień, a on śmiał się jak benzyna. Skradli motor z dachu motelu i pojechali tam, gdzie kończy się mapa. W ustach mieli sól, a między nogami -- lato. Lizał jej serce jak lody waniliowe, ona wgryzała się w jego sny jak dzika winorośl. Brat i siostra krwi, kochankowie bez metryki, bez prawa jazdy, bez przyszłości -- tylko dzikie oczy i skóra jak napięty żagiel. Zamiast walizek -- oddechy. Zamiast celu -- język świata. Plaża nie miała granic -- oni też nie. Śmiali się w twarz księżycowi, rozbierali się z rozsądku jak z ciuchów. Słońce pieściło ich językiem, a potem spali w cieniu wydm, jak dzikie psy, syci miłością, głodni jutra. Aż we śnie czyjś cień musnął stacyjkę, i przez mgnienie zniknęli – bez siebie, bez tchnienia, tylko z echem, co w pustce się kruszyło. Lecz zaraz, gdy świt dotknął rzęs, mówili sobie „na zawsze” z winem na ustach i piaskiem w zębach. Nikt ich  nie rozumiał -- i dobrze. Miłość była dzika. A dzikie nie musi się troszczyć o jutro. Na mapie zostali jak cień bez ciała -- piach we włosach, płonące serce, błękit wolności, który nie zna granic, i słońce, które nigdy nie gaśnie.      
    • Alicja_Wysocka
      Piosenka nr 21 pt. Przyjęty przejęty

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Leszczym Widać, że tekst jest tu naprawdę gęsty - pełen słów, skojarzeń, rytmów i idei. Taka słowna lawina może poruszyć, zwłaszcza tych, którzy lubią intensywność i przekaz z rozmachem. Przyznam, że momentami gubiłam oddech - ale to chyba świadczy o energii, jaka tu płynie.   Michale, widzę i słyszę to Twoje narwanie!  :)
    • piąteprzezdziesiąte
      Gambler

      Przez piąteprzezdziesiąte · Opublikowano

      Kiedy ktoś wpadnie w sidła, to nie pomogą święci ni kadzidła. @Moondog Pozdrawiam.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...