a więc rozwód

[Lahaj]

 

leżałem pod mostem gdy padał deszcz 

zakopany pod ziemią gdy po niej szłaś 

w rzece tonąłem którą płynął 

twój lęk

 

nie wypiję twych łez 

nie umiem 

kochana 

 

leżałem pod płotem dziurawy 

od gradu twych słów - błahy nijaki 

a bliscy szukali mnie dniami nocami

by zdążyć zanim uśpi na zawsze mnie

żal twój

 

nie przełknę twych trosk 

nie umiem 

kochana 

 

wybacz dziś nie mam wielkich planów 

muszę o sobie pomyśleć sobie dać tlen 

muszę żyć muszę śmiać się i wierzyć 

w coś większego niż ty i ja 

już nie my 

toniemy 

to nie my

to ja i ty 

Edytowane 2 Marca 2024 przez Lahaj (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Lahaj Przy rozstaniu otwierają się rany. Mnóstwo swoich głupot sobie człowiek przypomina. Z hukiem upada Twój paradygmat dobrego męża czy partnera. Różnymi rzeczami i czasem nienajlepszymi ten paradygmat nieobecny się wypełnia... Ale czasem jest jakaś szansa wyjść z tego i mocniejszym i lepszym...

[Sylwester_Lasota]

Abstrachując od tragizmu sytuacji, to jest świetny tekst.

 

Pozdrawiam.

[Gizel-la]

Smutny wiersz.

Chociaż widać, że autor pogodził się z obecnym stanem rzeczy, to jednak pytanie:

dlaczego i czyja to wina - będzie towarzyszyło jemu (jak i wielu innym w podobnej sytuacji) do końca życia.

 

Żyjemy w czasach, w których rozpady związków - to dzień powszedni.

Powodem nie jest alkohol, czy ten (ta) trzeci(a), - jak w minionej epoce.

Po prostu:

było-minęło-będzie (lepiej)

 

Czy na pewno?

 

[Deonix_]

Świetny wiersz, pełen samodbałości i autoczułości,

o ile można to tak nazwać. Ale też smutku, żalu i (mimo wszystko) jakiegoś szacunku i uczuć względem drugiej strony. 

Podobno rozwód jest nawet bardziej psychicznie wyczerpujący i traumatyczny 

niż śmierć bliskiej osoby. Aż trudno mi w to uwierzyć, ale jakiś artykuł na ten temat czytałam. 

Wierzę jednak, że to bardzo trudny proces. 

 

Pozdrawiam najlepiej

 

Deo

 

Edytowane 6 Marca 2024 przez Deonix_ (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Lahaj smutny, przejmujący, paradoksalnie lekki do czytania...

Piękny.

Pozdrawiam, życząc lepszych dni.

[Łukasz Jasiński]

Melodyjna spowiedź Podmiotu Lirycznego, po prostu: coś poszło nie tak i alkohol po płotem...

 

Łukasz Jasiński