Lilia

[Olga Burian]

Rośnie tu lilia
I wszyscy wierzyli
Lecz ona nie kwitnąc
Ku ziemi się chyli

Otwiera swe płatki
I spływa z jej wnętrza
Jej krew oraz gorycz
I więdnie
I pęka

Nikt nie wie dlaczego
Zgorzkniało jej serce
Ja jedna rozumiem
Bo było za wcześnie

[Antoni Leszczyc]

Ja jestem zdania, że coś w tym wierszu na pewno jest. Jest tu na pewno rytm dobry i fajny jest pomysł z tym rodzieleniem więdnięcia od pękania. Nawet przyrównanie do kwiatu, mimo że zgrane, nie razi, bo całość jest napisana ładnie. Razi jednak rym czasownikowy (chyli-wierzyli), nie wiadmo tak naprawdę w co 'wierzyli' wymienieni tu 'oni' i pointa rozczarowuje (jakaś taka ni z gruszki ni z liliji :)

Acz strofy drugeij naprawdę nei trzeba się wstydzić!

Pozdrawiam, Antek