Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

świat jest pełen bodźców, dźwięk to fala,

cisza to pogoda jest bezwietrzna, spokój ducha, brak łączności, wiadomości

oczywiście i bezdźwięczna chwila
nie ma przeciwieństwa choć niektórzy mówią burza, hałas
porównują do milczenia
cisza - stan którego wymiar nie w znaczeniach lecz obecny jest w niebytach
 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda, są tacy ludzie i dobrze, że jeszcze są. Pięknie wyrażona myśl, piękna puenta, jedynie środeczek..
ciszej - ciszę i.. "jego".. (to odnosi się do światła.?) można by bez tego słowa, to tylko sugestia, jn.

Pozdrawiam.

 

tacy
z krwi i kości
dotykają świata tkliwiej
prościej
patrzą w oczy
wsłuchują się
w dźwięk ciszy
z pól zbierają prawdę i rozdają
głodnym

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A może w ciszy jest najwięcej wszystkiego, najwięcej rzeczywistości, prawdy..? Dziękuję Ci za refleksyjną odpowiedź :) Pozdrawiam.

Myśle, ze oni właśnie mają napełniejszy kontakt ze światem i najwrazliwiej na niego reagują. Oni kochają. Przykładem sa dla mnie naukowcy - ci z powołania. Dziękuję Ci za inspirującą myśl :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie nad tym się zastanawiałam pisząc i zdecydowałam się jednak tak zostawić. Również sprzężenie pojęć "cicho - ciszę" - było zamierzone. Ale dziękuje Ci za życzliwą sugestię i miłe słowa - cieszą mnie :)

Oby była przyjęta i "spożyta" dla zdrowia :). A pięknie, bo o pięknych ludziach napisałam. Wierzę, że każdy z nas mniej lub wiecej takim pięknym człowiekiem porafi być. Dziękuję Ci :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zainspirowała mnie do napisania takiego wiersza postać pewnego naukowca. Byłam pełna podziwu dla jego osobowości i sposobu działania, w których wyczuwałam "po prostu" miłość. Ale i w innych dziedzinach (też w dziedzinie biblijnej wiary) miałam okazję takich "dobrych ludzi" spotkać, chociaz na pewno i w nich tkwią jakieś słabości czy niedoskonałości.

Dziękuję Ci i pozdrawiam :)

@ja_wochen Miło mi i dziękuję :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija zazdroszczę ci romansów:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie, to nie jest prawda...

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , deszcz ma inną definicję Jesienny ogród czy zimowy, zawsze piękny Cześć Włodek
    • @Annna2 Niestety nie przeczytałaś .   Napisałem, że to przykre i pisałem ogólnie . Przypisałaś to ... Ok niech tak zostanie...  
    • @Annna2 Twój wiersz ma ogromną siłę wyrazu. Czytając go, czuje się paradoks – z jednej strony jest w nim wołanie o unicestwienie, o zatarcie śladów ("Zniszczcie mnie, spalcie"), a z drugiej – potężne, niezłomne przekonanie, że prawdziwa istota i pamięć są niezniszczalne. Najmocniej wybrzmiewają we mnie te słowa: Ich nie ma, ale to nieprawda, są. We mnie, ze mną, bo pamiętam. Żyją w nas. W swoim wierszu pokazujesz, że żadna zewnętrzna siła, żadna próba wymazania z historii nie jest w stanie zniszczyć tego, co nosimy w sobie. Pamięć staje się tutaj formą życia, sposobem na ocalenie tych, którzy fizycznie odeszli. Bardzo wymowne jest Twoje odrzucenie pustych gestów i tradycyjnej żałoby ("Kwiatów nie wolno nosić na grób"). Sugeruje to, że strata, o której piszesz, jest zbyt głęboka i osobista na zewnętrzne rytuały. Pamięć nie potrzebuje kwiatów ani wydeptanych ścieżek, bo jest żywą częścią Ciebie. Pisząc "tu nie 'Campo di Fiori'", podkreślasz wyjątkowość i osobisty wymiar tej tragedii, która nie jest historią dla publiczności, ale wewnętrznym, bolesnym doświadczeniem. Ostatni wers, "Są tylko krajobrazy pomalowane krwią", jest wstrząsający. Strata na zawsze zmieniła sposób, w jaki postrzegasz świat – że tragedia odcisnęła na nim niezatarty. To potężne świadectwo niezłomności pamięci i niezwykle intymny hołd złożony tym, którzy wciąż "żyją w nas". Wiersz zrobił na mnie ogromne wrażenie, jest piękny!
    • @Leszczym Nie Michale, piesek nie kopie, a sweter może? Miękki, ciepły, zwierzątkowy motyw...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...