Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Stary Świat

Bożena De-Tre
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Bożena De-Tre

Bożena De-Tre

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Stary Świat

 

Ten dawny Świat, dziś już passe, przypomina koszulę.

W kratę koszula we wspomnień kuferku, której przyglądam się czule.

 

Ma swe zapachy, ludzkie marzenia owiane miłości czasem.

Dzisiaj jest ze mną jak wielkie dzieło. Powoli wraca do łask.

 

Na fotografii miała ją babcia, zanim nadeszły łzy.

Dziś  znów potrzebna, zamknięta w kufrze nuci opowieść swą…

8

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • poetaxyz
      Cholerne słowo

      Przez poetaxyz · Opublikowano

      Wspaniały wiersz pobudzający do refleksji… nie mój klimat, ale bardzo mi się podoba
    • Berenika97
      Na ostatnie wydarzenia

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski To głęboki, osobisty wiersz o dwóch kontrastujących stanach ducha. Stworzyłeś poruszający portret wewnętrznej przemiany – tego, jak z harmonii i ciekawości świata można przejść w izolację i wypalenie. Ta symetria między "Sama" i "Sam" jest szczególnie mocna – jak lustro, które odbija to samo życie, ale widziane przez całkowicie odmienne emocje.   Nie ukrywasz pustki, zobojętnienia, tego uczucia "za życia umarły". Pokazujesz nie tylko światło, ale i mrok własnego doświadczenia. Niezwykły jest ten szczegół z kapliczką – w pierwszej części "szczęście wystrzeliło", w drugiej "nikt go nie zauważył". To może najsmutniejszy moment wiersza – ta sama rzeczywistość, ale całkowicie niedostrzegalna dla kogoś, kto stracił zdolność widzenia. Pięknie Robercie!   
    • Berenika97
      Zanurzenie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MigrenaSerdecznie dziękuję! :))
    • Grzybosław Mirkowski
      Sześć limeryków

      Przez Grzybosław Mirkowski · Opublikowano

      @Klip Fajne :) Tu mamy problem natury semantyczno-ortograficznej, bo chcemy powiedzieć, że oni się "zczytują" i tak by było poprawnie; ale nie byłoby tego smaczku semantycznego, skojarzenia ze szczytowaniem, więc neologizm "sczytują" jest celnym kompromisem :) a myślę że licentia poetica na to pozwala. Miałem podobny problem parę lat temu w czasach pandemii, kiedy napisałem coś takiego:    W pewnej wsi mieszka jedna Marlena, Która wcale nie chce zgodzić się na Żadną inną szczepionkę Oprócz zczepionki z Bronkiem, No bo swojskie on ma mRNA!   i też nie bylem pewny, jak skojarzyć szczepionkę z zczepionką... Ale wierszyk się i tak spodobał.     
    • poetaxyz
      Topielec

      Przez poetaxyz · Opublikowano

      Patrzę przed siebie i widzę tylko przepaść. Nogi plączą mi się, lecz nie mogę upaść.   Czuję ucisk w moim sercu, Zimnym jak kula lodu, Która nie stopi się nawet na żarzącym słońcu.   Gotuje się moja krew, Gotują się żyły. Trwoga. Jedyne co moge teraz zrobić to uronić łzę. Cienie ciągną mnie ze sobą. Widzę ćmy.   Jest ciemno, Trucizna płynie już w moim ciele, Bólu nie da sie powstrzymać. Topię się.   Mój krzyk o pomoc nie jest już słyszalny, Więc cicho mówię: „Nienawidzę Cię".

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...