Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

@Somalija

   A ten wiersz akurat podoba mi się

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Interesująco zestawiłaś fakty, a wnioski powinny przyjść same: takie, a nie inne. Chociaż o zatopieniu "Lusitanii" w nim cisza.

   Tak, racja: "Dla jednych terrorysta, dla innych bojownik o wolność" - że ponownie zacytuję "Zlecenie Jansona" autorstwa Roberta Ludluma.

   Wydaje mi się, że chodziło Ci o  "część". Tak? 

   Zapytam jeszcze - co tonie? 

   Serdeczne pozdrowienia .

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, czasem chodzę do pracy na 10 godzin i rzeczywiście może mi coś umknąć...

A co chcesz wiedzieć, to odpowiem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wydawało mi się, że Ciebie przeprosiłem za akty złośliwości skierowane w Twoją stronę. Czego Ty jeszcze ode mnie oczekujesz? Żebym przyklaskiwał koleżance w Jej neutralnym punkcie widzenia? Nie da rady.

  • 2 miesiące temu...
Opublikowano (edytowane)

@Tectosmith

 

Niestety, byli... Czarna mafia - kościół: to - de facto samo - Zło, a chrystianizm pochodzi od judaizmu, otóż to: w Bitwie pod Grunwaldem po stronie polskiej (słowiańskiej) - stanęli: poganie - Litwini, Tatarzy, Wołosi i kmiecie i wszyscy zaśpiewali "Bogurodzicę", chociaż walczyli z Zakonem Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, natomiast: krzyżacy zaśpiewali Chorał Zakonny na cześć Świętej Maryji, ówcześni kronikarze (byli to w większości watykańscy zakonnicy) - opisywali Polaków mniej więcej tak: "Naród waleczny i odważny, ać pełen tupetu i bezczelności, śpiewając hymn na cześć Najświętszej Dziewicy, walcząc z reprezentantami Najświętszej Dziewicy..." - więc? Pewnie Ten na górze miał ból głowy i machnął na to ręką, jak widać: matka Jezusa - wybrała Naród bezpośredni, szczery, waleczny, odważny i z wyrafinowanym poczuciem humoru.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Łukasz Jasiński Jestem na Pana  obrażona, ponieważ ostatnio Pan  wspomniał, że podczas Pana blokady konta, ja byłam niegrzeczna i nie reagowałam. Niestety, na Pana niekorzyść znalazłam w wiadomościach prywatnych moje zapytanie do Pana... czy wszystko w porządku... Nie ładnie kłamać na forum.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc   tak jest.   oddałeś komentarzem całą prawdę wiersza.   dziękuję :)    
    • Przypuszczam, że celowo powtórzenie po raz trzeci 'twarz' w drugim wersie jednak w tak krótkich tekstach powtórzenia szczególnie 'wystają'. Ale może tylko mnie :) Mogłoby być zwyczajnie: "Wiatr smaga moją - i troski",  ilość sylab by się zgadzała, jeśli chodzi o rytm etc. Choć z drugiej strony w ostatnim wersie masz 'moje'... Już sama nie wiem, pewnie marudzę z rana ;)   Ogólnie koleżanka jest uzdolniona poetycko :) 
    • @Migrena To bardzo czuły i bezpośredni wiersz o miłości, który nie boi się patosu i mówi wprost to, co wielu ludzi tylko czuje. Przemawia ona przez słowo, które rozświetla przestrzeń i umieszcza ukochaną osobę w centrum wszechświata. A pragnienia wyrażone przez nie - spina całość istnienia w jedną i szczerą deklarację oddania.
    • Dokładnie         
    • Kocham ją tak, że kiedy wypowiadam jej imię, powietrze jaśnieje - jakby ktoś podkręcił słońce dla nas dwojga. Miłość rośnie we mnie jak rzeka po roztopach: pełna, przenikliwa, przelewa się śmiechem i wdzięcznością, że w tym pomylonym świecie udało mi się ją spotkać. Gdy wypowiada moje imię, wszechświat staje na bacznosć, milknie wirowanie, zostaje tylko puls światła. A kiedy się uśmiecha - smutki odchodzą bez pożegnania, jakby niebo było za małe na ich istnienie. Patrzcie - chciałbym krzyczeć - oto piękno życia, gdy ktoś jest twoim porankiem, twoim zachodem, i tą jedną ciszą, która mówi: „Nie bój się, jestem”. A kiedy na dywanie zasypia obok mnie, wiem już wszystko: że całe szczęście świata mieści się w jej oddechu i w dłoni spoczywającej na moim sercu jak błogosławieństwo. I chcę żyć - tylko po to, by kochać ją dalej. Mocniej. Aż gwiazdy zgasną, bo jej światło będzie pełniejsze.        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...