Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Może zdarzyć się też tak
Mamicórcia z mamisynkem
Zejdą się pod okiem mam
Wtedy mamy pokierują parę w tan

Mamy zawsze dobrze radzą,
Wiedzą kiedy przestać mają,
Gdyby jednak nie przestały,
Wówczas to korzystaj z dobrej rady

 

Propozycję mam następną niech nim będzie lekkoduchy, autor już wymyśli i na niego ostrzeżenie, a w kolejce już czekają gnuśni, i czyściosze z brudaskami, i pracusie z leniuszkami, i świętoszki z ... tu nie wiem czy też mają być złe duchy, czy też śmieszne lekkoduchy?

 

Opublikowano

@Marek.zak1 pod mamy sukienką najbezpieczniej i mamy cyc najlepszy ;*) Dziewczyny mają problem z mamusią i facet prawie zawsze jest na drugim miejscu, a chłopcy często szukają mamy kontynuacji zamiast prawdziwego związku kobiety z mężczyzną. 

Z mojej strony np. kocham moją mamę i jak po niej jadę ostrym hejtem to tylko dlatego, że mój stary nie dość, że znalazł sobie w mojej Matce psychiczny worek do bicia to cały czas siedzi pod jej suknią ze strachu, ale akurat mój biologiczny Ojciec nie ma żadnych jaj i w związku jest największą pizdą.

 

Mąż przede wszystkim ma być oparciem położonym na wspólnym fundamencie związku, no i ma być odważny, uważny i słuchać i nie bać Kochać.

 

 

Opublikowano

@RafałStudziński przecież poezja ma być ucieczką przed codziennością życia, chyba że codzienność jest dla kogoś poezją, ale wtedy zostaje uprzedmiotowiona i czar pryska, staje się nudna i moralizatorska, czy nie mamy potrzeby odskoczni od tego? jeśli nie możemy się spełnić w rzeczywistości to uciekamy w imaginacje - tak mi się wydaje , a Tobie?

Opublikowano

@RafałStudziński @sam_i_swoi

 

Dzięki za komenty i propozycję następnych ostrzeżeń. Emocje, nazwane niekiedy miłością tłumią ostrość postrzegania drugiej osoby, ale należy je ostrzegać mimo to. 

Co do poezji i ucieczki przed codziennością, to niekoniecznie. Dla mnie jest formą przekazu spraw interesujących innych, podobnie jak były u Kochanowskiego, Krasickiego i innych.

Pozdrawiam. 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przecież, wiesz doskonale, iż chodziło o codzienność bolesną, raniącą duszę, nie tą radosną i piękną - która z kolei staje się banalną. Jeśli ta pierwsza jest podana z żartem/ironią wówczas, ten żart uwalnia te złe stany.
Żeby nie było, w Twoim utworze jest ironia, trzeba ją tylko dostrzec.
Pozdrawiam.

Edytowane przez sam_i_swoi (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Problem jest taki, że ludzie o dominujących charakterach wywierają wpływ na bliskich i nimi sterują, a ci nie mają odwagi zerwać się ze smyczy. Relacja dominująca, często samotna matka - słabszy syn jest tego przykładem. Pozdrawiam.

Opublikowano

@sam_i_swoi dla mnie poezja Jest opisem co w Duszy gra i opisem niewidzialnego. Poezja niekoniecznie ma być odskocznią, Jej cel Jest o wiele bardziej poważny nawet wtedy kiedy ubrana Jest w lekkiej formie. Opisywanie piękna lub żarty ze świata lub dogmatów ma na celu poznawania się na nowo, ponieważ często nie znamy bliskich Nam Osób tak samo jak Samych Siebie.

Opublikowano (edytowane)

nosi coś w spodniach i umie użyć

lecz do mamusi chodzi po szlugi

a żony wdzięki czasami kuszą

wtedy mamusia biegnie z podusią

 

by ci wygodnie było syneczku

i się nie przemęcz tak po troszeczku

jak zawsze w życiu radzi mamusia

bo wychowała go na synusia

 

on nie odetnie sam pępowiny

bo zaraz rozpacz i on jest winny

męczą to życie razem powoli

miast się od siebie cięciem wyzwolić

:)

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Żałuję, że się odezwałem, zeszło na patologię, nie muszę, ale wspomnę czy każdy przypadek jest taki?
A przede wszystkim czy relacja pomiędzy matką, a córką też może być podobna wtedy, jedna rada i z własnego doświadczenia miałem przechlapane. Rozumem dużo, albo nic, ale żeby facet facetowi robił takie rzeczy i obmawiał. No żałuję.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

to samo .

dziecko  nie może bez mamy lub taty dnia wytrzymać
psycho mama lub tata omiamią głupola.
bo mądrego będą tłóc dopuki nie odda
albo się wzmocni na tyle że będą sobie rece łamać
lub trzanki od narzędzi rolniczych

jest jeszcze opcja ucieczka i powrót i zemsta jest słodka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Znam wielu facetów, dla których matka zawsze była numerem jeden, przed żoną. Oni wiedzieli, że dla matki oni też są najważniejsi, bezwarunkowa akceptacja i miłość, bez wad. a żony to jednak krytyczne, z pretensjami, a z miłością to różnie bywa. Pozdrawiam. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @aniat. "Tu brzoza w sukni białej z burzą złota we włosach, czeka na mnie przy drodze, mocząc stopy we wrzosach."   Doczekała się ? Piękny obraz.  
    • "Nie żyjesz,           dopóki nie spłoniesz.           A miłość to jedyny                                              płomień,            który nigdy nie gaśnie".   Ona miała włosy jak ogień, a on śmiał się jak benzyna. Skradli motor z dachu motelu i pojechali tam, gdzie kończy się mapa. W ustach mieli wiatr i smak spalonej drogi, a między nogami - lato, które jęczało jak silnik na czerwonym. Ich cienie ścigały się po asfalcie jak wilki Apollina - głodne światła i krwi. Lizał jej serce jak rosę z łez nocy, ona wgryzała się w jego sny jak dzika winorośl, aż krzyk nocy pękał na pół. Ich krew śpiewała w ciemności, jakby sama chciała się narodzić. Brat i siostra krwi, kochankowie bez metryki, bez prawa jazdy, bez przyszłości - tylko dzikie oczy i skóra jak napięty żagiel. Zamiast walizek - oddechy. Zamiast celu — język świata. Plaża nie miała granic - oni też nie. Śmiali się w twarz księżycowi, rozbierali się z rozsądku jak z ciuchów. Słońce pieściło ich językiem, a potem spali w cieniu wydm, jak dzikie wilki - syci miłością, głodni jutra. Noc drżała nad nimi jak skrzydło anioła, który zapomniał, po co spadł. Aż we śnie cień losu przeciął ich jak błysk noża - i przez mgnienie zniknęli: bez siebie, bez tchnienia, tylko z echem, co w pustce się kruszyło. Lecz gdy świt dotknął rzęs, mówili sobie „na zawsze” - z winem na ustach i piaskiem w zębach. Nikt ich nie rozumiał - i dobrze. Miłość była dzika. A dzikie nie musi się troszczyć o jutro. Na mapie zostali jak cień bez ciała - piach we włosach, płonące serce, błękit wolności, który nie zna granic, i słońce miłości, które nigdy nie gaśnie.          
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zdaje się, że Marek Kondrat w ten zamierzony sposób przeszedł na swoją aktorską emeryturę. Kto dziś już wierzy bankom ofe czy innym takim? A słynna wypowiedź pani Szczepkowskiej w dzienniku - kto wierzył, a zapomniał, że jest aktorką? Młode pokolenie chyba jest już mniej naiwne jak my. Pozdrawiam Iwonko.  
    • Kiedyś bywały zbiorki harcerskie albo takie przedpierwszomajowe, dziś są to zwykle zbiorki pieniędzy, ogólnie - podmiot liryczny jest mocno podejrzany - i żeby się z tym ogłaszać :-)   zbieramy makulaturę, zbieramy kasztany dla dzików, zbieramy na kaucję, zbieramy, a nie dla jakichś ów?  ;-)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...