Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

T. S. Eliot - Nazywanie Kotów (The Naming of Cats)


Rekomendowane odpowiedzi

Nazywanie Kotów to trudna robota,
To nie jest jedna z wakacyjnych psot;
Pomyślicie, że całkiem już dostałem kota
Gdy powiem, że TRZECH RÓŻNYCH IMION potrzebuje kot.
Pierwsze, do codziennego użytku domowego,
Jak Piotr, August, Alonzo lub Szymon,
Jak Wiktor lub Jonatan, Jerzy lub Egon--
Któreś z poważnych, codziennych imion.
Z wykwintnych, w nieco rozszerzonych aspektach
Są takie dla Pani i są takie dla Pana:
Jak Platon, Admetus, Demeter, Electra --
To nadal poważne, codzienne miana.
Lecz mówię wam, kota trzeba też nazwać wyjątkowo,
Imieniem szczególnym, by go uszanować,
Jak inaczej trzymać ma ogon pionowo,
Rozpościerać wąsy, dumę pielęgnować? 
Imion tego rodzaju mogę podać wiele,
Jak Munkustrap, Quaxo, czy Coricodot,
Jak Bombalurina, czy choćby Jellylele-
Imiona, które może nosić tylko jeden kot.
Lecz ponadto jeszcze jedno imię pozostaje,
Imię, które nie zmieści ci się w głowie;
Którego poznać ludzkiej nauce się nie udaje--
Tylko SAM JEDEN KOT JE ZNA, lecz nie powie.
Gdy ujrzysz kota w głębokiej medytacji,
Powód, powiadam, nigdy się nie zmienia:
Jego umysł jest skupiony na kontemplacji
Znaczenia, znaczenia, znaczenia swego imienia: 
Swego niewysławialnie wymownego 
Wymalniemownego
Bezmiernego, tajemnego, jedynego Imienia
 

I T. S. (1939 - z tomu Old Possum's Book of Practical Cats):

The Naming of Cats is a difficult matter,
It isn't just one of your holiday games;
You may think at first I'm as mad as a hatter
When I tell you, a cat must have THREE DIFFERENT NAMES.
First of all, there's the name that the family use daily,
Such as Peter, Augustus, Alonzo or James,
Such as Victor or Jonathan, George or Bill Bailey--
All of them sensible everyday names.
There are fancier names if you think they sound sweeter,
Some for the gentlemen, some for the dames:
Such as Plato, Admetus, Electra, Demeter--
But all of them sensible everyday names.
But I tell you, a cat needs a name that's particular,
A name that's peculiar, and more dignified,
Else how can he keep up his tail perpendicular,
Or spread out his whiskers, or cherish his pride?
Of names of this kind, I can give you a quorum,
Such as Munkustrap, Quaxo, or Coricopat,
Such as Bombalurina, or else Jellylorum-
Names that never belong to more than one cat.
But above and beyond there's still one name left over,
And that is the name that you never will guess;
The name that no human research can discover--
But THE CAT HIMSELF KNOWS, and will never confess.
When you notice a cat in profound meditation,
The reason, I tell you, is always the same:
His mind is engaged in a rapt contemplation
Of the thought, of the thought, of the thought of his name:
His ineffable effable
Effanineffable
Deep and inscrutable singular Name
 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jak widać można o wszystkim :))). I tłumacz ma zajęcie potem.

 

Taka ciekawostka...

Wychowywałem się na maleńkim gospodarstwie. Zawsze mieliśmy psy i koty. Psy zawsze miały imiona, tzn. jakoś się wabiły, a koty niemal zawsze były bezimienne. Niemal bo były trzy wyjątki: Szarotka, Szasza i Burek, ale to były wyjątkowe zwierzaki. O reszcie myślałem, że imion nie miały, ale teraz widzę w jakim byłem błędzie :))).

 

Pozdrawiam

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kiedyś czytałem taką anegdotę:

 

Jakiś człowiek kupił szczeniaka jakiejś rzadkiej rasy. Zapłacił kupę pieniędzy, a po jakimś czasie stwierdził, że z pieskiem jest coś nie w porządku, więc zabrał go do weterynarza i mówi:

- Niby jest wszystko w porządku. Je, rośnie, tylko jest jeden problem. On w ogóle nie szczeka.

Weterynarz spojrzał na psa i mówi:

- Nie szczeka i nie będzie szczekał, bo to jest mały lew, proszę pana.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Był raz Zorro , dobrotliwy pirat co lubił wędrować po dziwacznych światach i bezkresach,.Raz wybrał się na pustynię usłaną złotymi ziarenkami piasku , na której jak wybawienie dla zbłąkanego wędrowca wyrastały z bezkresu piachu cztery  oazy.      Zorro ów w czarnej masce posuwał nogę  za nogą po piachu. Słońce prażyło niemiłosiernie i Zorro był bardzo spragniony. Nagle z otchłani wydm wynurzył się stragan beduina z krawatami.     - na co mi krawaty? - rzekł pirat i machnął reką bo marzył raczej o szklance wody nie o krawatach.     Gdy przemierzył następne sto wydm oczom jego ukazała się jedna z  czterech oaz opleciona palmami i krzewami i murem z żelazną bramą. A na bramie widniał napis" Wstęp tylko dla gentelmenów w krawatach!"    -Porca miseria-zakął Zorro - carramba a to się dałem zrobić w bambuko!     I ruszył w dalszą podróż.     Na pustyni wiatr zawiewał ślady i sypał milionami złotych ziaren piasku.Po kilku kilometrach Zorro dotarł do następnej oazy. Lecz ta była zelektryzowana zamiast palm zielonych z piasku wyrastały baterie diody i katody a w centrum wielka lampa elektronowa jonizowała powietrze.W lampie rezydował Bóg Marduk który kontrolował cały ruch celny na pustyni,Zorro był tak spragniony i zmęczony że padł bez ducha na piasek i wtedy z jasnego nieba strzelił w niego piorun.      Tak Zeus gramowładny karze piratów i wędrowców którzy zamiast cicho siedzieć w  domu i gotować żurek wałęsają się po pustyniach.
    • @Laura Alszer Proszę :)
    • @Florian Konrad Dziękuję, Florianie
    • ~~ Postanowienie noworoczne Felka - mniejsza na codzień - niż zwykle - butelka. Lecz od święta i .. przy okazji odejdzie od owej fantazji. Nie duperelka, ale .. butla wielka!! ~~
    • nie miej za złe tego określenia. naprawdę tak cię widzę: jako uzdrowicielkę z zimna, podziemności, z tego, co przyrodzone i właściwe niedojrzałym szczylom (nie walnę przecież wymyślonym właśnie słowem Odsamotnicielka, bo jest co najmniej grafomańskie i kuriozalne). oto mały ja, wygrzebany do celów anatomicznych z dziecięco- i wczesnonastoletniej nory, wydarty na powierzchnię z ukrytego państwa Pustka, we dnie proklamuję świetlistą republikę, by nocami restytuować monarchię. bo zaiste samotność jest bezkierunkowym i bezdennie głupim złem, a cieszyć się z wynikającego z niej braku problemów, to jakby w wariacki i odrażający sposób dążyć do pozornego źródła, dajmy na to zamiast kupić i delektować się smakiem mlecznej wedlowskiej czekolady... rozkopać grób założyciela fabryki, Karla Ernsta Heinricha Wedla – i ssać jego nadpróchniałe kości rozkoszując się kontaktem z materią, którą w szaleńczym oczadzeniu uzna się za Esencję, Świętą Pierwotność. albo jakby uważać, że na przykład wyłącznie pierwsze modele aut są "oryginałami", że liczą się jedynie golfy czy astry "jedynki", a następne generacje, "trójki", czy inne "stadia rozwojowe", choćby i powstawały na tej samej linii montażowej – to jedynie jakieś wariacje-mutacje, tyleż brzydkie, co niewarte uwagi (wiesz, do czego piję. opowiadałem, jak mając kilka lat i jedynie dwa kanały w telewizji naoglądałem się siakichś durnych telenowel, których tytułów nie pamiętam, Żar młodości albo co – i uznałem, że dramaty, jakie przeżywają dorośli przez te obrzydliwe związki, absolutnie nie są mi potrzebne, że skórka niewarta wyprawki i co jak co, ale ja, spokojnoluby prowolnościowiec oszczędzę sobie wszelakich dramatów, absolutnie nie będę się ładować w żadne tego typu bagna, dla pokoju serca i umysłu do końca życia będę sam, czytaj: wolny od uczuciowych gehenn). właśnie tak widzę nasz związek: jako najgłębsze dopełnienie. bo jestem papużką złączką, która jedyne czego pragnie, to latać jak najwyżej, najdalej od ziemi.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...