Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Żal


Rekomendowane odpowiedzi

Okno jego pokoju było od kilku tygodni cały czas otwarte.

Bardzo pragnął ,by wleciała do niego w końcu ta niematerialna powłoka minionego jakąś już chwile mocnego pożądania i wreszcie ukołysała go do dobrego snu.

Zaczął jeść kolory różne w tabletkach.
By nie czuć i zapomnieć o emocjach które kłuły jego ciało i nie pozwalały myślom w miarę racjonalnie toczyć się po kołach dnia.

Słuchał muzyki ,a każde wyśpiewane zdanie uderzało o myśli i nie mogło przestać się kojarzyć z tą przeszło-niedokończoną historią.

Jego historia która z racji że nie była dokończona nie mogła ani z niego wyjść ani też opuścić
przestrzeni wokół niego.
Dźwięczała ,biła kolorami o jego sny ,wynurzała się z myśli ,zabierała dni.

Nie żył dla siebie ani sobą,
Pragnął już tylko wglądu do myśli Jej, z przeszłej-niedokończonej historii.
Każdy jego ruch był histerią krzykiem o uczepienie się Jej życia i o dźwiganie
Jej myśli.
Szybkim biegiem w przeszłość podsycał obsesje w terażniejszości,tylko by nie być sobą
By wejść pod tkankę człowieka który wbił w głowę sztylet miłości.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

/ja już wysiadam, ja już nie potrafię, może to jakaś choroba, wokół same cudeńka/


jakież to piękne, jak piękna dusza która tak czuje, jaki biegły umysł, co splótł te słowa
PODZIWIAM, a słowa nie oddadzą w pełni zachwytu, nie, to ekstaza, że jest ktoś, kto czuje podobnie, choć ja tylko marne skleciłam słowa: zjem cie, boś boski, jak pragnień wszelkich uwieńczenie, ze smakiem wyssę aż po kostki, purpury szpiku wypełnienie...

/i...zazdroszczę jej i niecierpię zazdrościć/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...