Manifest związku zawodowego podmiotów lirycznych

[error_erros]

Jakaż nieludzka sprawia to podłość,
Że się na podróż w siebie sposobiąc,
Z nas metaforą pleciecie siodło,
Kiedy się krzywda obleka w słowo,

I że w butelkach wpław posyłacie
Po wypłakanej tęsknie topieli,
Tam, gdzie z nas dziewczę uczyni pacierz,
Co dreszczem ciało będzie jej ścielił.

A nade wszystko - skąd ta zuchwałość,
Że nas wikłacie w wieczność liryką,
Byśmy, gdy w groby popadnie ciało,
Czuwali nad nim - na wzór pomnikom.

 

 

Edytowane 2 Grudnia 2023 przez error_erros (wyświetl historię edycji)

[Anna_Sendor]

@error_erros Wymagający, świetny wiersz:).

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wędrowiec.1984]

@error_erros No i to jest właśnie siła romantyzmu. Wychodzi na to, że podmiot liryczny to wypisz, wymaluj bohater romantyczny. Wszystko w tym wierszu jest: bój istnienia głównego bohatera, niemożność zmiany jego położenia, no bo cokolwiek zrobi, zawsze trafia w to samo miejsce, a nie oszukujmy się... pomiot liryczny w poezji bywa zwykle nieszczęśliwy. 

 

"Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu" - zapewne czytałeś, ponieważ ostatnia zwrotka zdaje się być tym właśnie zdaniem. 

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i o tym w sumie jest ten wiersz, to jest hasło-klucz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że to jest skojarzenie nieuniknione za każdym razem, gdy w wierszach jest mowa o pomniku

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie, ponieważ wiersz może np. opisywać pomnik w sensie budowli i nie będzie tam żadnego nawiązania do Horacego. 

 

Dlatego lubię poezję romantyczną. To jest bohater, któremu częstokroć się nie udaje, ponieważ jest zbyt słaby. Ot, po prostu jest człowiekiem, a przy tym ileż wyraża emocji, których można się uczyć.

[jan_komułzykant]

co prawda już się wylogowałem, ale po przeczytaniu musiałem wrócić,

no świetny jest ten wiersz. Z jednym tylko się nie zgodzę

- nieludzka podłość po prostu nie ma szans mierzyć się z ludzką. ;D

Pozdrawiam ,';)

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem zaszczycony, że mój wiersz Cię zawrócił

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem, do czego dążysz, ale nie podejmę się dyskusji filozoficznej o tym, co jest ludzkie, a co nieludzkie, bo z tego potem nie będzie ucieczki

[Leszczym]

@error_erros Eksplozja !!!

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Uff, czyli nie niewypał

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Leszczym]

@error_erros Nie umiem Ci tego napisać, nie wiem ubrać w słowa, ale dla mnie te Twoje wiersze są trafne jak cholera, gdzieś w tych wersach docierasz to tej całej przewrotnej, czasem zabawnej, niekiedy tragicznej, no różnej prawdy, choć może wcale nie o prawdę tu chodzi, a o jakiś bardzo przekonujący punkt widzenia... dla tego bomba !!!

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podoba mi się, jak to określiłeś - że nie o prawdę chodzi, ale o punkt widzenia. Czasem buduję podmioty liryczne, z którymi trudno się utożsamić bądź przyznać im rację. Ale bardziej interesuje mnie zgłębienie jakiejś postawy, opisanie jej, a nie wystawianie jej oceny.

Dziękuję!

[kwintesencja]

@error_erros nigdy nie wpadłam na to, by dopuścić do głosu moje biedne podmioty liryczne, myślę że miałyby mi wiele do powiedzenia… 

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja myślę, że od razu przeszłyby do rękoczynów

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[GrumpyElf]

@error_erros Nie znam nikogo innego kto umiałby coś takiego napisać. Wzbudzone uczucie empatii do wyimaginowanego bytu pod postacią zawodowego związku podmiotów lirycznych - BEZCENNE. 

[error_erros]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jakoś tak najłatwiej jest mi się litować nad rzeczami, które sam sobie wymyśliłem ;P

[GrumpyElf]

@error_erros Chyba się niejasno wyraziłam - to we mnie wzbudziłeś tę empatię. W tym wierszu forma dotrzymuje tempa przekazowi, a niekiedy się to u Ciebie rozjeżdża - prawdziwe cacko.