Konfrontacja z Bogiem (całość)

[Bożena De-Tre]

 

Konfrontacja z Bogiem

 

Współczesny Człowiek się słania,

zadaje sobie pytania.

Raz jeszcze uwierzyć próbuje –

- uwierzyć w siebie …,Boga…, życia sens.

 

Zmęczony Człowiek się słania,

zadaje trudne pytania

i Boga pyta z przekąsem:

Gdzie byłeś Ty dobry Boże,

gdy siebie odnaleźć nie mogłem?!!

Zbyt twarde było me łoże..

 

To Ty stworzyłeś mnie trzciną.

To po co myślę - to było?

Bym chwiał się samotnie w życiu…,

Dryfował…, błądził i szukał!

Myślisz, że to jest tak miło?

 

Stworzyłeś wszystkich i wszystko.

Każdy zna miejsce swoje.

Pełna jest Ziemia życia…,

tylko ja Boże się boję!

Moje codzienne przypływy

każą mi szukać Ciebie…,

moje odpływy mówią: po co?

Niech sobie siedzi w Niebie!

 

Powierzam Ci grzechy moje.

Z bólu uwolnić się chcę.

Zrozum, że taki jestem!

Wybacz i przytul mnie…

Nie bądź tak niedostępny,

Wielki i tajemniczy.

Nie chcę być sługą Twoim,

choć wiernie służyłem Ci.

 

Milczałem, gdy wzrok karcący widziałem…

Kazałeś prosić - prosiłem…

Wskazałeś palcem - zostałem…

Szukałem! Zmęczyłem się!

 

Ile powrotów i rozstań?

Odpocząć pora już.

Usiądźmy jeszcze przez chwilę

I zmieńmy życiowy plan.

Ty milcz…, ja będę mówić...

albo zostanę sam…

Siłę już dzisiaj mam.

 

 

Mieć cały Świat na Głowie -

- to taka ludzka gra.

Ty szykujesz odpowiedź,

a Ja pytania znam.

Grajmy nie mając króla!

To dzisiaj jest mój plan…

Gońcem nie chcę być Twoim…

Swe prawa ziemskie znam.