Gdzie pan jest?

[aniat.]

Gdzie pan jest proszę pana?
W kołnierzykowej bieli.
Z mankietem przy nadgarstku.
Z guzikiem nierozerwalnie spiętym
elegancją.

Gdzie pan jest proszę pana?
Z tęsknotą jak szum deszczu.
Ze słowem owianym wierszem.
Z ramieniem - skałą,
co delikatność podtrzymuje.

Gdzie pan jest proszę pana?
Ze swoją wrażliwością 
ukrytą pod rzęsami.
Z pocałunkiem,
co miękko układa się na dłoni.

W czasach gdzie miłość blada.
Gdzie księżyc blask swój gubi.
Nie ma miejsca dla pana.
Na próżno szukać 
choćby iskry subtelności.

[violetta]

Fajny wiersz, dzisiaj taki jeden przystojnie ubrany wracał do mnie oczami i trochę mrugał, zdawało mi się może:)

[aniat.]

Dzięki. Nawet jak Ci się zdawało , to też fajnie. ;)

[Rafael Marius]

@aniat.

To chyba o moim dziadku ze strony mamy.

[viola arvensis]

@aniat. ale łaaaadnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[aniat.]

@Rafael Marius Możliwe. Kiedyś to byli mężczyźni….

@viola arvensis :) Fajnie, że się podoba. 

[Marek.zak1]

Ładny wiersz, a delikatność, wrażliwość, subtelność, tak poszukiwana przez poetkę, słabo się sprawdza w walce o ograniczone dobra świata, z kolei gdy ten pan się w tej walce nie sprawdza, to delikatność, wrażliwość i subtelność niewiele mu pomogą. Raczy autorka wybaczyć szczerość:). Pozdrawiam. 

[aniat.]

@Marek.zak1 Jasne, że facet sprawdza się jako silny i walczący, ale subtelność wobec kobiety jest urocza.

[Marek.zak1]

@aniat. Tak, może pamiętasz film z Harrisonem. Fordem "6 dni 7 nocy", kiedy on jej mówi:

- podobno lubicie subtelnych facetów?

-tak, ale jak blisko są piraci wolimy odważnych łobuzów:).

 

Pozdrawiam

[aniat.]

@Marek.zak1 Taaak…. i mój ulubiony Harrison Ford. Takie właśnie jesteśmy - nieznośnie zmienne. Przez to tak trudno Wam nas zrozumieć… niestety. Miłego październikowego dnia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Łukasz Jasiński]

Wrócił żołnierz, proszę pani,

poraniony, wypalony

i zdziczały i na bani,

bezpośredni, napalony...

 

Łukasz Jasiński