Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wyjście z klatki. poza

Łukasz Gera
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Łukasz Gera

Łukasz Gera

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

powiem tylko, że można
zjeść zęby
na tym i tego nie rozgryźć. można
schodzić buty i nie dość
daleko zajść. można zejść nawet
i nie dotknąć

Tego

o co w tym chodzi. chodzi
o to, że nie idzie iść
dalej niż pozwala

To coś

co blokuje. jak ciężar
-owe auto przed blokiem - blokuje
wyjście z klatki. jak ciężar

auto-bloku przy próbie
wyjścia z klatki

pozy
poza.


Wiersz przeniesiony do działu Poezja - Forum dla początkujących poetów.

MODERATOR

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

wow:) hihi, świetny tekst, ale zabawa słowem, jestem pod wrażeniem
najbardziej podoba mi się pierwsza strofa, zaskakująca, ale przekazuje swoją mądrość, świetnie po prostu...nie będę się rozwodzić, bo wiersz uwazam za conajmniej bardzo dobry

pozdr. Agnes

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Radosław
      Happy New Corvette …

      Przez Radosław · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Przemyślę ;) 
    • Florian Konrad
      Pirofictwo

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      kupiłem ten budynek z myślą założenia w nim  Instytutu Radłowego (nie myślić z: Radowego).   usiłowałem wmawiać, że to nie żadna  komora gazowa na obrzeżach Krwawistanu,  ślady paznokci na  brudnych ścianach,  wydrapane smugi – to swoiste dzieło sztuki współczesnej,   a w ogóle – jesteśmy w Jęczmiennogrodzie,  największej wiosce Przenicznolandii. miło tu, choć znojnie, poczciwość w każdej z grud.   zjawiło się paru smutnistów twierdzących,  że wcześniej w tych murach mieściła się kostnica i prosektorium, a tam, gdzie ustawiłem obsypane ziemią biurka   – krojono.    nie pogorszył mi się nastrój. choć już nie chciałem  orać, wysiewać. budynek miał stać się moim domem. powiesiłem bukieciki w ramkach, zegar z wyszczerzonym cyferblatem. krzesła się ustawiło, odświeżacz został użyty, coby tak  nie wionęło cmentarzem.   przyszli następni, z jeszcze bardziej marsowymi  minami. i z krzykiem, że jestem głupi z tym swoim osiedlaniem się, próbą obłaskawienia, a pod warstwą poskrobanej farby drzemią freski,  bo przed setkami lat to miejsce było świątynią wyjątkowo parszywej sekty, a tam, gdzie stoi łóżko, składano ofiary całopalne. nie ze zwierząt.   mam to gdzieś. włączyłem media. Nickelodeon w  telewizorze, Nickelback w radiu. siedzę  uśmiechniuteńki, ciało coraz bardziej  przygotowuje się na ostrą blachę,  jeszcze nierozpalony ogień.   będzie dobrze.  
    • Gerber
      cud istnienia

      Przez Gerber · Opublikowano

      @bazyl_prost Ważne tematy poruszasz, ale to nie jest poezja, niestety dla mnie kiepskie.
    • Clavisa
      Farsowa fraszka

      Przez Clavisa · Opublikowano

      Polemika, dywagacja  dowolna argumentacja   O owsiankach, o cukrzycy o powietrzu, o pylicy   Badania naukowe  wykresy rynkowe    Odżywianie, oddychanie - ale! Sportu uprawianie   I nikt nie widzi clou problemu    w reklamie piwka TVN-u.    
    • Robert Witold Gorzkowski
      Pożegnanie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Czyż kochać to nie znaczy umierać odkrywać myśli bezwarunkowe tworzyć w niej zasypiać i cierpieć nasłuchiwać kroków na klatce.   Czyż to nie pragnienie krwistości z ust a przyjmowanie tylko uśmiechu czyż to nie żądanie błękitu z oczu a napawanie się tylko spojrzeniem.   Czyż nie jest dojrzewaniem jak do porodu olśnieniem aż do odurzenia ziemią zaakceptowaniem bytu nierealnego do bliskości z Twórcą do skończenia Świata.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...