Mieć pióro w dłoni

[duszka]

to wolność

i wola

pisania

własnej historii

lecz dać je wytrącić - losowi

niech też coś dopisze poprawi usunie, je zwróci

i znów

 

usiądzie tuż tuż

obok mnie

 

 

 

Edytowane 27 Września 2023 przez duszka (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@duszka Czasami los zbyt mocno przysuwa się do twórcy, chociaż gdyby nie to, nie byłoby masy pięknych, lecz jednak gorzkich wierszy.

[andrew]

@duszka

Może to pióro trafi do Ciebie, 

... 

zapatrzyłem się na niebo
spada z góry ptasie pióro
płynie powoli unoszone
zefirkiem wiruje to wznosi
się to opada nagle silniejszy podmuch porwał je
i uleciało gdzieś w dal

... 

Pozdrawiam serdecznie, 

Miłego popołudnia 

[Rafael Marius]

@duszka

Ja to zdecydowanie nie jestem autorem mojego życia.

Los za mnie je pisze.

Nie narzekam.

[iwonaroma]

Otworzyć się - na siebie i coś/kogoś poza sobą to de facto otworzyć się na całość:) i o to chodzi :)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja próbuję losowi zaufać - że to, co przynosi, nie jest jego "złem", lecz nastęstwem wydarzeń, w które się włączyłam, czasem nawet koniecznoscią naprowadzającą mnie na (gdzies zagubione) realia życia. Ale, zgadzam się, bywa to trudne. Dziękuję Ci :)

 

Urocza wizja :) Może tak zawsze jest przed napisaniem wiersza - tym właśnie piórem. Dziękuję!

Pozwalasz mu na to i to jest Twój udział :) Chociaż kilka slów należy na pewno też do Ciebie, bo myśle, że nie potrafimy sie wcale nie wtrącać, czy jemu wytrącać (tak miło byc w wierszu i już poprawiłam) pióra... Dziękuję Ci  :)

Bardzo trafnie to ujęłaś - wszystko w jednym zdaniu :) Dziękuję!

@viola arvensis@Tectosmith Dziekuję Wam i pozdrawiam :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, ale w drobniejszych sprawach.

Główna linia życia jest wytyczana nie przeze mnie.

Choćby nawet to, że urodziłem się w Polsce i wychowałem w takim, a nie innym domu zdeterminowało moją historię, kulturę.

I u 99% ludzi jest tak samo.

 

 

Edytowane 27 Września 2023 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[poezja.tanczy]

@duszka

Byleby zapisywać własną historię w zgodzie z losem

Kłótnie nikomu nie wychodzą na dobre

 

Świetny wiersz

Pozdrawiam cieplutko :)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgoda z losem to chyba droga do haromonii, też tej wewnętrznej... I wydaje mi się, że ma to coś wspólnego z miłością. Dziękuję za tą  refleksję i serduszka pod wierszami :) Pozdrawiam i milego dnia!

[graf omam]

A ja wciąż się łudzę 

że kiedyś się uda 

napisać wiersz 

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli sie "łudzisz", to znaczy, że uważasz to za nieosiągalne... Moze tak jest - że pisząc tylko możemy się mniej lub bardziej zbliżyć do tego, czym on jest i im bliżej, tym wiecej radości nam to sprawia. Dlatego nie przestajemy :) Dziękuję Ci.

[lirycznytraktorzysta]

W pewnym sensie nawiązanie do naszego narodowego wieszcza:

Obdaruj, Muzo, Twego ucznia
Czarem wieczornej kurtyzany,
Ażebym miał, nim zabrzmi jutrznia
Kształt Twej bytności zapisany.
Wargom mym podaj pierś kokoty,
Jaką śni więzień w kazamatach
I biodra w takie wpraw obroty
Bym do roboty ręce zatarł.

Nie oddaj mi się bez przekory,
Podrażnij mnie, lecz nie za długo,
Żeby zbyt łatwo me utwory
Przedwczesną nie trysnęły strugą.
Niechaj chłopięca w nich nerwowość
Drży z niepewności i pragnienia,
Niech z trudem się dobywa słowo
Opisujące jęk spełnienia.

Z gęsi sarmackiej moje pióro,
Które łacińską żądzą ostrzę.
Ocieka tłuszczem, pachnie skórą
I pryska, kiedy się rozzłoszczę.
Inkaust z krwi i okowity,
Z patoki złości, z pieszczot kropel
Tylko przy tobie z piórem zżyty
Nie ścina się w jałowy sopel.

Córką pamięci jesteś – wiem ja,
A tyle wierszy się pamięta,
Że krzykną zaraz mądre gremia
Która skąd fraza jest ściągnięta.
Lecz chociaż tylu wielkich znałaś
Upodobania i zachcianki –
Może i ja z Twojego ciała
Dobędę szczery dreszcz kochanki.

Tylko się pierwszy raz daj objąć
A niech już sobie krytyk kracze!
Choć mnodzy wciąż to z Tobą robią –
Wszak każdy robi to – inaczej…
Tylko się pierwszy raz daj objąć
A niech już sobie krytyk kracze!
Choć mnodzy wciąż to z Tobą robią,
Daj wierzyć – zrobię to inaczej…