Śpiąca wioska

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Wędrowiec.1984

Ciarki przechodzą całe ciało, 
a małe dziecko we mnie się bało.
Lecz na Zbawiciela wspomnienie
nastało przyjemne ukojenie.

Pamiętam, moja św. pamięci babcia ze strony Taty, miała w swoim pokoju dwa obrazy nad dwoma łóżkami, jeden Chrystusa Pana i drugi Jego Mamy Maryji, (takie obrazy były bardzo popularne w tamtych czasach, ponieważ moja druga babcia również podobne posiadała (trzeba dodać, że jedna babcia mieszkała na południu Polski, a druga na wschodzie), ale zamiast starego zegara, pamiętam był w tej słomianej chacie w pokoju stary patefon na korbę. Niestety, moi kuzyni porozbijali prawie wszystkie płyty o ścianę spichrza, taką sobie zabawę zrobili - czy spichrz wytrzyma atak bombardujących płyt) a naprzeciwko pod sufitem wisiał stary zegar z kukułką, który dla mnie wówczas jako dziecka był fascynujący. Dziękuję za przywołanie tamtych tak dla mnie drogich wspomnień. Pozdrawiam! ☺

@Wiesław J.K. Przyznam szczerze, że nie pamiętam dokładnie, czy ten zegar wisiał na ścianie pod sufitem, czy też stał na podłodze i sięgał pod sufit.

Edytowane 7 Października 2023 przez Wiesław J.K. (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@Wiesław J.K. Tak, mam podobne wspomnienia, ale ze strony siostry mojej babci, już świętej pamięci. Drewniany dom, jeszcze przez długi czas mojego dzieciństwa pokryty strzechą. W środku dwie izby, ganeczek... Sypialnia, pamiętam, zawsze była ciemna, z bardzo dużym łóżkiem, nad którym wisiał obraz, ale już nie kojarzę czy Matki Boskiej, czy Chrystusa. Ciszę, która tam panowała, przystrajało tykanie zegara. Dom stoi do dzisiaj, od dawna nie pod strzechą, ale w stanie dość podobnym, co we wspomnieniach.

 

...a stary zegar z wahadłem, do dzisiaj wisi na scianie moim domu rodzinnym. 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Wędrowiec.1984Fajnie! Taki duży, stojący zegar z kukułką to moje marzenie i może jeszcze spełni się ono w tym życiu. Jeśli chodzi o domy to ten ze słomianą strzechą (należał do babci ze strony mamy), cały drewniany (mama jak żyła, powiedziała mi, że dziadek sam go wybudował), ale niestety nic już z niego nie zostało. Ostatnio jak tam byłem to wszystko było zarośnięte trawą i krzakami, ogród owocowy zniknął, studnia była zasypana. 
Dom mojej drugiej babci również już nie istnieje, ktoś odkupił to gospodarstwo od taty jak jeszcze żył i wybudowali tam nowy ładny dom. Będąc osobiście w tych dwóch miejscach wiele wspomnień się obudziło, a miejsca te wydawały mi się dużo mniejsze.