Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

@Rafael Marius ale gdy pytasz rożnych ludzi, analizujesz, rozmyślasz- porównujesz różne odpowiedzi. W sobie też wtedy poszukujesz prawdy, sensu... Czasem wydaje się,  że ktoś wie, powinien znać odp.lecz nie zawsze tak jest. 

 

Edytowane przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie, odpowiedzi bywają często różne. Jestem z gatunku odkrywców, co lubią zajrzeć, gdzie się da. A przez te ponad pół wieku życia sporo się odpowiedzi nazbierało. Choć mądrości niewiele przybyło, a może nawet ubyło.

 

Owszem, mądrzy już chyba nie żyją, a świat pogrąża się w szaleństwie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Rafael Marius to tak jest, że im więcej się niby wie, tym wie się mniej.. Przynajmniej takie wrażenie mamy. Oczywiście to nie dotyczy zarozumialców z przerosnietym ego, lecz ludzi pokornych, wymagających od siebie. 

Pokora z mądrością zawsze idą w parze. 

@Rafael Marius też czasem tak czuje/widzę...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@viola arvensis

 

Niekoniecznie, mądrość należy do mniejszości, otóż to: jesteś mądrzejszy i ustąp głupiemu, a głupota to większość i jaki będzie końcowy efekt? A jeśli ktoś uważa, że mądrość to skromność - niech odda cały swój majątek biednym i wstąpi do zakonu.

 

Łukasz Jasiński 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Łukasz Jasiński w jaki sposób chcesz więc walczyć z głupcem? Nie ustąpić to znaczy zniżyć się do jego poziomu i "boksować" się z nim, a to doprowadzi do czego ? Bo moim zdaniem do powiększenia grona głupców...

 

Pokora i skromność nie polega na rozdawaniu majątku, raczej na rozdawaniu miłosierdzia, milosci i dobroci, a pomniejszeniu swojego napuchniętego ego. 

 

 

 

 

@Bożena De-Tre dzięki Bożenko za Twoje przemyślenia, uściski! 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@viola arvensis Pokora jest wadą ludzką z której zrobiono „cnotę” …wtedy łatwiej manipulować człowiekiem słabym…rozdawnictwo to poniżanie myślącego.Przyjme oczywiście krytykę ale bez przeklenstw proszę i ciosów prostackich…argumenty nawet skrótem myślowym odczytam…póki jestem trzeżwa

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

( głupi żart ale co tam-:)

@Bożena De-Tre …a „ego” niekoniecznie napuchnięte a świadome doceniam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bożena De-Tre słaby człowiek to ten z wybujałym ego. Słaby i głupi. 

 

Pokora źle rozumiana może się przedstawiać jako słabość ale to postawa świadczącą o człowieku, który wie, że może się mylić, błądzić,  i daje szansę innym w odnalezieniu swojej drogi. Nie pakuje się innym, ze swoimi racjami na głowę a odchodzi też od tych, którzy jemu chcą się na głowę pakować albo też do głowy...

Pokora to nie podkulanie ogona ale też nie ujadanie.

Nie ma mądrości bez pokory. Nie ma pokory bez mądrości. 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@viola arvensisPokora to w pewnym sensie odwaga, bo czyż nie jest łatwiej urągać, bluźnić, przeklinać, itp., i tak, pokora to również część ego, która jest za pan brat z mądrością. Pamiętam polskie przysłowie, które mówi, że: Pokorne ciele dwie matki ssie. Pokora to przeciwwaga dumy.  Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@viola arvensis

 

Nic nie robię: jestem pokojowym pustelnikiem i rozmawiam ze Świętą Matką Natury za pośrednictwem Słońca, Deszczu i Wiatru, a pokory powinni nauczyć się ci, którzy mają coś na sumieniu - krzywdy wobec niewinnych, jeśli chodzi o obowiązki, to: robię swoje i wracam do mieszkania - nie interesuje mnie życie innych ludzi.

 

Łukasz Jasiński 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@viola arvensis

Głupota

 

Głupota wrzeszcząca.

P***doli bez sensu,

Zabiegana w czasie

Nie siądzie, pobiegnie.

 

Nie zwraca uwagi,

Decyduje szast-prast.

A że nie rozumie,

Mówi - nie jej wina.

 

Nie kocha, pożąda.

Odważna zarazem

Łamie swe zasady,

Bo pragmatyczną jest.

 

Gdy ktoś jej wypomni,

Że jest zagubiona,

Winę zaraz zrzuci

Na okoliczności.

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Adaś Marek Dzięki za dobre rady Pozdrawiam:) @iwonaroma Żaden problem, po prostu stwierdzenie, dziękuję za opinię  Pozdrowienia
    • Jeśli to dla córki, to zdecydowanie jutro skrywa mgły. Po kobiecemu tak odmienia się ten czasownik.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Domysły Monika

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jeżeli chodzi o tę szarość w moim wierszu "Szarość kontra wirtualna rzeczywistość, to warto zauważyć, że nasza współczesna rzeczywistość jest często "szara" i smętna pomimo różnych kolorowych "atrakcji. Ale kiedy pada internet, to rzeczywistość ta robi się jeszcze  bardziej szara i efekt jest taki, że mamy "szarość grobową". Ale ta "szarość grobowa", ten smętek jest relatywizowany przez "uśmiech strażnika".  Dla mnie szarość ma też romantyczny wymiar, co zauważam jesienią w parkach.   Jeżeli chodzi o warkocz, to nie tylko zdobi on dziewczynę, ale jest w moim odczuciu także symbolem pewnego uporządkowania, a nawet skromności, co wcale nie musi być zaprzeczeniem romantyczności... .   No ale na razie to chyba wystarczy... Mam nadzieję, że nie zabiłem twojej intuicji czytelniczej... :)     
    • Poprawnie    Łukasz Jasiński 
    • Testament Mój    Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami, Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny, Dziś was rzucam i dalej idę w cień - z duchami - A jak gdyby tu szczęście było - idę smętny.   Nie zostawiłem tutaj żadnego dziedzica - Ani dla mojej lutni, ani dla imienia - Imię moje tak przeszło jako błyskawica I będzie jak dźwięk pusty trwać przez pokolenia.   Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie, Żem dla ojczyzny sterał moje lata młode, A póki okręt walczył - siedziałem na maszcie, A gdy tonął - z okrętem poszedłem pod wodę...   Ale kiedyś - o smętnych losach zadumany Mojej biednej ojczyzny - przyzna, kto szlachetny, Że płaszcz na moim duchu był niewyżebrany, Lecz świetnościami dawnych moich przodków świetny.   Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą I biedne serce moje spalą w aloesie, I tej, która mi dała to serce, oddadzą - Tak się matkom wypłaca świat, gdy proch odniesie...   Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze I zapiją mój pogrzeb - oraz własną biedę, Jeżeli będę duchem, to się im pokażę, Jeśli Bóg uwolni od męki - nie przyjdę...   Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei I przed narodem niosą oświaty kaganiec, A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!   Co do mnie - ja zostawiam maleńką tu drużbę Tych, co mogli pokochać serce moje dumne, Znać, że srogą spełniłem, twardą bożą służbę I zgodziłem się tu mieć - niepłakaną trumnę.   Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi Iść w taką obojętność, jak ja, mieć dla świata? Być sternikiem duchami napełnionej łodzi, I tak cicho odlecieć, jak duch, gdy odlata?   Jednak zostanie po mnie ta siła fatalna, Co mi żywemu na nic! Tylko czoło zdobi, Lecz po śmierci was będzie gniotła niewidzialna, Aż was, zjadacze chleba - w aniołów przerobi.   Juliusz Słowacki 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...