Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pamięć poetycka


Rekomendowane odpowiedzi

 

 

A gdyby tak

pamięć poetycka przerosła w nas

góry znaczeń bez znaczenia

wówczas

byłaby jakaś szansa

większa niż jeden na milion

iżby

uzmysłowilibyśmy zmysły

a zasłonki okien luster i drzwi

miałyby przynajmniej

różowy lub różany kolor

byty nasze by oznaczały piękno

ustępując przed nim każdego pierwszeństwa

 

 

Warszawa – Stegny, 31.08.2023r.

 

 

Milan Kundera – Nieznośna lekkość bytu

Wydaje się, że w mózgu istnieje całkiem szczególny obszar,

który można by nazwać pamięcią poetycką i który rejestruje to,

co urzekło, wzruszyło, co dało piękno naszemu życiu.”

Edytowane przez Leszczym (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Świat byłby piękny, ale mniej wygodny.

Tak kiedyś ludzie myśleli, gdy jedzenie wisiało na każdym kroku.

Mieszkali tylko w krajach, gdzie wegetacja trwała przez cały rok.

Jenak nie było ciepłej wody w kranie i innych "zdobyczy" postępu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bozena1957 Słuchaj ja po prostu staram się czytać tutejszych autorów, kiedyś to robiłem wnikliwie i codziennie i niemalże każdy dział, teraz troszkę się zbiesiłem w tym zakresie, ale uwierz mi czytam. To jest zresztą jakiś chyba 6 Twój wiersz, jaki przeczytałem. O murach zresztą coś wiem :)) I faktycznie dziś wybywam, ale niekoniecznie w aż tak ogromny świat, ale jednak gdzieś dziś za godzinę zmierzam :) A jeśli chodzi o mitologię to bliżej mi do Minotaura ;))) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba powinno być 'ich' (?)   ze słowami bywa różnie, jednym zaciemniają i tak już ciemny obraz, innych poruszają, chociaż są kłamliwe, ale są i tacy: kturyh  jusz nic nie wzrósza   a z różą jest jak z wróblem w garści i widać i czuć i miło było dostać                                                        ;)
    • Zadowolony? Tutaj dziurę wierć - Myślę o ciele, Gdyż wszystko legło, co miało nadzieję! Komnata czeka – w dół dwa metry ćwierć. Zostało jeno objąć zimną śmierć!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...