Inne spojrzenie, część 183

[Corleone 11]

                               - dla Siostry 

 

   Niniejszy rozdział został napisany z wykorzystaniem sugestii Wyżej Wspomnianej

i z użyciem sformułowań, zaproponowanych w pomysłodawczym komentarzu. 

 

   - Chyba chwilowo dość  miłosnych igraszek - odezwał się Oleg, całkiem jak nie on. Pociągnąwszy lekko Soę za wlosy, czego się nie spodziewała. Obróciła głowę. 

   - A to co? - zapytała, podobnie jak mąż udając surowy ton.

   - Impuls - odpowiedział. Tej odpowiedzi nie oczekiwała również. 

   - Nasza noc poślubna przetykana dotknięciami Wszechświata? - spytała, mając biodra wciąż w uścisku dłoni Olega.

   - Tak - potwierdził. - A ponieważ rozsądek jest jedną ze sfer darowanych nam Przezeń, proponuję skorzystać z kąpieli, póki woda jest odpowiednio ciepła. 

   - Dobrze, mój mężu - Soa, wyprostowawszy się, podeszła do wanny i stanęła na najwyższym, przykrawędziowym stopniu. 

   - Ależ ona ma cudowną  figurę - pomyślał wpatrzony w nią Oleg. - I jak się porusza! Warto było - mruknął do siebie - czekać wszystkie te lata na żonę z Kosmosu. Z Wszechświata albo od Jezusa - kontynuował myśl, podnosząc się i wchodząc do wody w ślad za Soą. Usiadł za nią, a gdy oparła się odeń, z miejsca sięgnął do jej wciąż jeszcze rozwrażliwionej kobiecości. By chwilę później polożyć dłonie na żoninych biodrach, a potem przesunąć je na piersi. 

   - Kolejny impuls? - zapytała, uśmiechając się. 

   - Tym razem naturalność - uśmiechnął się również, zaczynając je pieścić. - Ale czy to nie na jedno wychodzi? Oboje wszak jesteśmy uosobionymi impulsami energii Wszechświata - dotyk jego dłoni wywołał naturalną reakcję. Aż jęknęła.

   - Zostawmy Wszechświat - zaproponowała starając się, aby jej głos brzmiał swobodnie. - Kontynuuj - zachęciła męża,  chociaż czuła, że owej zachęty nie potrzebował. Jej piersi też to wiedziały. Podobnie jak reszta ciała, spragnionego przede wszystkim czego innego niż kąpiel...

 

               X     X     X

 

   - Stań tutaj, mój mężu - pokazała miejsce przed sobą, wyszedłszy z wanny ociekająca wodą, ale ciągle zanurzona w pożądaniu. - I staraj sie stać spokojnie.

   Gdy zrobił, o co poprosiła, postąpiła dzielące ich pol kroku i pocałowala go namiętnie. Czułość pocałunku trwała na tyle długo, iż Oleg poczuł, jak odurzenie zaczyna przejmować nad nim kontrolę. 

   - To nie koniec - szepnęła mu do ucha, chcąc rozpłomienić męża jeszcze bardziej.

   - Liczę na to - chciał odpowiedzieć, ale język Soi,  przesuwający się po jego szyi, a potem po torsie, zaniemówił go. Uśmiechnęła się do siebie.

   - To jeszcze nie koniec - powtórzyła jeszcze bardziej namiętnym szeptem, wpatrując się mężowi w oczy i sięgając dłońmi do jego męskości. Zareagowała równie naturalnie, jak jej piersi kilka chwil wcześniej.

   - Takich pocałunków nie zaznałeś - dodała tak samo namiętnie, nim przytknęła swoje wargi do jego warg.

   - Ani takiego dotyku - wysłała myśl prosto do umysłu męża, wciąż nie dając mu spokoju w miejscu, w którym zaczęła.

   A potem zrobiła to, czego pragnął, ale którego to pragnienia nie był pewien, czy wypada mu wyrazić nawet przed żoną. Nawet jeśli pochodzi ona z czasów swobodniejszych obyczajów. 

   Uklękła przed nim, obejmując jego męskość ustami. Pod dotknięciami języka jęknął, odrzucając głowę do tyłu i zaciskając dłonie na jej ramionach. 

   - Zaczynam upijać się nią... - pomyślał w jednej z ostatnich chwil, podczas których był zdolny myśleć. Po dłuższej, w jego odczuciu bardzo długo trwającej chwili, gdy tylko Soa wyprostowała się, popchnął ją lekko na łoże.

   - Upijam się tobą... - uśmiechnąl się do żony uśmiechem pełnym męskiej żądzy i wstydu zarazem, rozsuwając jej uda i przyciągając do siebie. Z oczywistym zamiarem złączenia w jedno kobiecości z męskością. Albo, mówiąc krócej, wsunięcia się w nią.

   - Upijaj się mną - uniosła nogi i polożyła stopy na jego ramionach. - Upajaj mnie sobą... 

 

               X     X     X

 

   Mijała godzina za godziną, a oboje wciąż nie mogli zasnąć, dziwnym trafem nie czując takiej potrzeby. Soa upajała się Olegiem, on upijał się nią. Oleg otulal się jej czułością, Soa chłonęła  jego żądzę. Twardość w miękkości. Pożądanie i bycie spragnioną. Delikatność i zdecydowanie, obie oczekiwane. Seksualne yin i yang.

   W końcu zasnęli, czując się upojeni sobą - by nie rzec pijani. Nie wiedząc jeszcze o tym, że wkroczyli na drogę zaspokajania pragnienia,  którego zaspokoić się nie da. Na drogę wzajemnego upajania się, które to pragnienie, im bardziej je zaspokajać, tym bardziej wzrasta, wznosząc poziom zaspokojenia coraz wyżej i wyżej. Oddalając w czasie moment, coraz bardziej i bardziej, w którym człowiek, kobieta i mężczyzna - w tym wypadku Soa i Oleg - może uznać je za naprawdę zaspokojone.  

   Bowiem to Wszechświat, a nie człowiek, wymyślił i stworzył tak naprawdę sferę seksualną. A tworząc ją, uczynił ją obszarem nie tyle kreowania przyjemności, ile dążenia do nieskończoności. Dlatego metakochanie się jest jak najbardziej realne i możliwe do urzeczywistnienia.  I dlatego seks, mając charakter przede wszystkim duchowy, graniczy z mistyką. Ponieważ obie te przestrzenie pochodzą z jednego źródła - niematerialnej głębi Kosmosu. 

 

               X     X     X

 

   - Soo, oto dałem ci kochanka - głosem jej Mistrza powiedział Wszechświat. 

Cdn.

 

   Voorhout, 25-26. Sierpnia 2023..

 

 

 

 

Edytowane 29 Sierpnia 2023 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Somalija]

@Corleone 11 Osz, Ty...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Corleone 11]

@Somalija

   ^(○*_*○)^ Mmm... 

   Znaczy, spodobał Ci się efekt skorzystania z Twoich propozycji... Cieszę się bardzo ^(*_*)^. 

   Serdeczne pozdrowienia ^(*_*)^ . 

Edytowane 27 Sierpnia 2023 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 27 Sierpnia 2023 przez Wiesław J.K. (wyświetl historię edycji)

[Corleone 11]

@Wiesław J.K.

   Drogi Wiesławie, dziękuję bardzo za wizytę i komentarz w postaci obrazka. Wygląda na to, że w tamtym czasie znano fajerwerki, chociaż historia milczy na ten temat. A może to Soa dostarczyła je z wieku dwudziestego pierwszego do dwunastego? Albo to sprawka Olega lub Mila? A może sam Mistrz Wszechczasów maczał w tym palce? Któż to wie... ^(*_-)^

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

   Serdecznie Cię pozdrawiam ^(*_*)^ .

 

 

 

 

Edytowane 28 Sierpnia 2023 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Corleone 11Starzał w 10 Michale, to jest dzieło Mistrza Wszechczasów. ;-)
Tak myślę, że to nie są stworzone przez człowieka fajerwerki, chyba że, fajerwerkami nazwiemy wielkie wybuchy i powstawanie nowych wszechświatów. Ciekawe co by na to powiedział nasz sławetnie szlachetny Mikołaj Kopernik. 
Pozdrawiam fajerwerkowo! :)

[Corleone 11]

@Wiesław J.K.

   Faktycznie, Wiesławie ^(*_*)^ : powyższe wygląda o wiele bardziej imponująco niż gdyby to były fajewerki. Zatem chcąc uczcić ślub Soi i Olega, Wszechświat  tworzy w sobie na ich oczach - przewidowiskowo, co się zowie - nowe światy. 

   A "co by powiedział na to nasz sławetnie szlachetny Mikołaj Kopernik"? Powiedziałby: "Trzeba się koniecznie temu przyjrzeć" i zaraz skierowałby lunetę na ponadziemskie widoki. Tylko musiałby być astronomem moskiewskiego dworu książęcego w dwunastym wieku ^(*_-)^ ...

   Serdeczne pozdrowienia. 

Edytowane 29 Sierpnia 2023 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Corleone 11Z Torunia do Moskwy to kawał drogi wówczas było ;-)

[Corleone 11]

@Wiesław J.K.

   W rzeczy samej. Przy fakcie, że odległość między Toruniem a Moskwą wynosi blisko 1.517 kilometrów i przy założeniu, że konno przemierzysz 40 kilometrów dziennie, imć Mikołaj potrzebowałby ponad miesiąca na tę podróż ^(*_-)^ . 

   Pozdrawiam Cię serdecznie ^(*_*)^ .