mleczarz

[Krzysztof2022]

***

 

o poranku

słonce leniwie się do pracy budzi 

promieniami bez pospiechu wszystkich obłaskawia 

liście po kamiennym bruku pędzone przez wiatr

w rogu ulicy znowu się przekomarzają  

mknie tramwaj środkiem ulicy 

kołami o stalowe szyny hałaśliwie tłucze   

jak kogut dumnie miasto ze snu budzi 

lampy pomału gasną i razem z ciemnością

w szpary domów z cegły się wciskają

przed  światłem pośpiesznie umykają 

horyzont  barw i kształtów nabiera obficie

się stara by go podziwiać się nim zachwycać

kwiaty na nowo się na świat otwierają 

pszczoły pracusie nowe życie zapylają 

ptaki w pióra przyozdobione

początek nowego dnia ogłaszają 

 

i tylko mleczarz

co butelki z mlekiem każdego dnia o tej porze pod drzwi stawia

mechanicznie na pełne wymienia 

do koszyka puste wkłada

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

 

  

Edytowane 6 Maja przez Krzysztof2022 (wyświetl historię edycji)

[Kwiatuszek]

@Krzysztof2022 Super, aczkolwiek jakby to trochę poukładać, mogłoby być jeszcze bardziej super! Wiersz sam w sobie bardzo mi się podoba. Piękny obrazek:-) Pozdrawiam!

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To chyba wspomnienia z czasów PRLu, bo mleczarzy od dawna już nie ma.

 

Ładnie napisane.

[Krzysztof2022]

@Kwiatuszek dziekuje Ci Kwiatuszku za te cenną uwagę... "- jakby to trochę poukładać" 

i to zrobię . Mam podobne przekonanie,  że ten tekst "skrzypi".

Pozdrawiam

Krzysztof

@poranki Dziekuje za czytanie.

Pozdrawiam

Krzysztof

@Rafael Marius dziękuję 

Pozdr.

Krzysztof