Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Schizofrenia

Arkadiusz Nieśmiertelny
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

natalia

natalia

Opublikowano
Opublikowano

nie genialny, nie piękny, a dobry, jak dla mnie. Może nie porywa od pierwszych wersów, ale jeśli przeczyta się kilkakrotnie wiersz zyskuje.
Tytuł... właściwie czasem można nazywać rzeczy po imieniu, ale ja tego nie lubię w wierszach. Z drugiej strony nie wiem, czy tutaj nie było by to zbytnim utrudnieniem dla czytelnika, gdyby zawoalować temat wiersza.
Końcówka pycha :)

Arkadiusz Nieśmiertelny

Arkadiusz Nieśmiertelny

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano
Izo - cóż mam powiedzieć...
Julio - :) jak wyżej
Michale - hm o tę podwójność mi chodziło, mam nadzieję, że to jest dosyć czytelne
Natalio - tytuł jak tytuł, nie wysilałem się, chociaż... nadanie takiego tytułu to także coś więcej, bo przyznanie się do choroby...

dziękuję Wam wszystkim i pozdrawiam gorąco
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Arku, wiersz choć krótki wiele przedstawia.Dobrze działają wieloznaczenia na kreowanie obrazów wyobraźni, dajesz do myślenia głębią pomiędzy wersami.Ciekawa forma i tekst .Pozdrawiam plusssowo ;-)

linda

linda

Opublikowano
Opublikowano

Skifa i tyle. fajny temat, ale słabo zrobiony - oczywiście to moja bardzo subiektywna ocena. Ja bym schizofrenię zrobił tak:

Zabij go, zabij go, zabij go,
Szybko, nim on to zrobi
Jezu Chryste zmiłuj się nad nami

Broczące krwią mesjasza, martwe dziecie na postumencie nicości.
To ono zawładnęło mą duszą zmartwychwstania
Panno Najświętsza zmiłuj się nad nami

Tylko ja, zostałem wybrany, by odsłonić tajemnicę życia i śmierci,
czerwone kurwy łańcuchowej reakcji.To wszystko kłamstwo.
Świat to kłamstwo, życie to kłamstwo wszechświata

kall

kall

Opublikowano
Opublikowano

wiersz na prawdę dobry. w treści i w formie ;)
tylko ten tytuł... jakoś nie taki, jaki powinien być...
ale to tylko moje skromne zdanie

Pozdrawiam(y)
Kalina (i .... ;)))

Agnes

Agnes

Opublikowano
Opublikowano

nie porwał mnie...

schizofrenia, to trudny temat, uchwyciłeś najważniejsze aspekty...chorzy najczęściej nie przyznają się do choroby...to dość powszechne.

końcówka do mnie przemawia. odczucia dość ambiwalentne...
ale plus za podjęcie tematu...

pozdr. Agnes

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Cisza pod skórą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @NelaMocny przekaz, dużo emocji i piękny ostatni wers - o sensie bólu. Bardzo mi się podoba Twój wiersz. 
    • lena2_
      w pełni

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • Berenika97
      wiatr

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • Berenika97
      "odwrócona dekantacja"

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • Witalisa
      cyt.

      Przez Witalisa · Opublikowano

      I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...