W kinie

[Ewelina]

rząd pustych krzeseł 

echo niedawnych szeptów -

gęstnieje w powietrzu 

stygnie czas 

wylany wartkim strumieniem... 

zastygam 

 

z ulgą słucham -

milknie niedawny zgiełk 

 

w kinie wciąż siedzę 

oglądałam siebie

jakby z góry

z korony drzew 

 

rząd pustych krzeseł 

zdławiony szept 

jestem tu

patrzę na siebie 

nadal...

jak w filmie jest

 

 

Edytowane 3 Lipca 2023 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[Klip]

@Ewelina Za młodego tak potrafiłem się zanurzyć w filmie, że bywałem Maćkiem Chełmickim ale i nawet Johnem Travoltą w filmie Grease czy jakoś tam...

Mam nadzieję, że nie napisałem nic głupiego.

Pozdrawiam

[Jacek_Suchowicz]

rząd pustych krzesełto samotność

echo w nim żyje dawnych wrażeń

a czas dozuje znów markotność

zaś przed oczami mkną miraże

 

ale za chwilę nowy seans

już szumem słów zwiastuje rwetes

być może ktoś uchyli nieba

nastrój się zmienia jak w kobiecie

:)

 

 

[violetta]

Kto teraz chodzi do kina?

[Stary_Kredens]

Kiedyś to była magia, ale film pozostał, chociaż w wierszu nie o to chodzi. Tytuł powinien brzmieć chyba Po seansie, kiedy to człowiek chce pozostać jeszcze sam gdy umilknie zgiełk i poczuć film, to co się przeżyło.  Tak rozumiem

Kredens pozdrawia 

[Marek.zak1]

Te korony prawdziwych drzew to w dawnym, letnim kinie Jutrzenka na warszawskim Powiślu. Jako dzieciak oglądałem wiele filmów przez dziury w płocie, potem z kocykiem i dziewczyną obok na ławce. Był nastrój:). 

[violetta]

@Marek.zak1 szkoda, ze nie ma tego kina, ostatnio byłam pod Elektrownią, bo tam zrobili seanse  :)

[Ewelina]

@Klip właśnie o takie zatracenie  chodzi. Balansowanie między tym co rzeczywiste a tym co nieprawdziwe. Czasem książki albo właśnie filmy bardzo mocno na nas wpływają. Przesiąkamy nimi. 

A czasem jest tak, że życie traktujemy jak film o nas - oglądamy go, ale nie bierzemy w nim udziału w sensie mentalnym jesteśmy oderwani.

 

W każdym razie nie napisałeś niczego głupiego, nie rozumiem skąd Twoja obawa. Będąc dzieckiem też udawałam, że jestem kimś innym, np. bohaterką z jakiegoś filmu :)

Pozdrawiam serdecznie :) 

 

@violetta ja bym chodziła chętnie, ale jakoś czasu brak. A zawsze jak mam wybrać książka czy ekran, wybieram książkę i jest to wybór tak naturalny jak oddychanie. Gdybym jednak dysponowała większą ilością czasu to chętnie bym się do kina wybrała. Kino ma swój klimat :)

@Stary_Kredens tak się dzieje, gdy film zrobił wrażenie i przeniósł nas do swojej alternatywnej rzeczywistości i nie możemy a wręcz nie chcemy jeszcze wracać do własnej, wciąż przetwarzając w głowie obrazy z filmu. 

Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 to elegancko :) Jest,  co wspominać. Ja takie kina kojarzę tylko z filmów niestety. 

Pozdrawiam :)

@Jacek_Suchowicz trafnie ująłeś temat. 

Ostatni wers mnie rozbawił :)

Pozdrawiam :)

[sam_i_swoi]

Cześć super bohaterko :) reality show = zamieniłaś ekran na rzeczywistość takoż fiction (confabulation) show - stał się rzeczywistością. Pomysł nie nowy, za to wykonanie oryginalne :)

A tu filmowa fantazja :)

 

 

[violetta]

@Ewelina lubię stare filmy, a te można w domu :) ostatnio chodzę na operę i balet, praktycznie jestem na każdym nowym seansie :) ja często chodzę gdzieś i włóczę się po mieście kulturalnie, na manifesty nie chodzę na szczęście:)

Edytowane 3 Lipca 2023 przez violetta (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@sam piękna piosenka, lubię takie klimaty. 

Dziękuję :)

Pozdrawiam serdecznie.

@violetta to też ciekawie :)

Ja nie wiem czy lubię operę, bo w życiu byłam może na dwóch

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Marek.zak1]

@violetta Nie ma, dawno temu na skutek protestów mieszkańców, narzekających na głośność (a była, mieszkałem naprzeciwko) zamknięto i przerobiono na wrotkarnię. Teraz nie wiem, co tam jest, a mieszkam pod Warszawą. M

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@violetta ja chodzę:)

 

@Ewelina bardzo nastrojowo... 

:)

[Leszczym]

@violetta Chodzą i bardzo to lubią :)) I faktycznie w ekranie kinowym bywa coś z lustra, potwierdzam. 

[Rafael Marius]

@Ewelina

Jedni mówią życie to kino, a inni na odwrót życie to nie kino.

Ja za tymi drugimi stoję.

 

Czasem wspomnienia są jak seans filmowy, który przewija się przed oczyma.

Można spojrzeć z góry z perspektywy czasu i dystansu, gdy wszystko już ucichło.

A my wciąż tam...

[Ewelina]

@iwonaroma dziękuję bardzo:)

@Rafael Marius tak, ja też uważam, że życie to nie film. Natomiast czasem pewne analogie, skojarzenia same się nasuwają. 

[Tectosmith]

@Ewelina  Bardzo ciekawy obraz. Trudno się z nim nie zgodzić. W takiej pustce krzeseł jest się zmuszonym do refleksji i obserwacji samego, samej siebie. Można poczuć się, jak w kinie. Aż mi samemu włączyły się przemyślenia :-)

Pozdrawiam ciepło.

[Ewelina]

@Tectosmith ładnie i trafnie ująłeś główny wątek wiersza. Jest dokładnie tak jak napisałeś. A przynajmniej ja mam takie przemyślenia i doświadczenia. 

Pozdrawiam bardzo :)