Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ciekawy temat do przemyśleń. Czy obcość jest brakiem? Jeśli tak, to sami ją tworzymy. Wielka odpowiedzialność.

Inna sprawa, że bez obcości nie ma życia. Czyli może i życie tworzymy. My. Sami. Napędzamy. 

Hmm

Ciekawe.. trzeba to przetrawić

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przypuszczam, że zachowuje się ona i powstaje porównywalnie z wolnościa indywidualną - podobieństwo do innych "zbiorowisk społecznych" jest sprzężone z ich innościa (wolnością) kuturową, gegoraficzną i historyczną... Przy tym może uznanie istniejącego podobieństwa też "uwalnia" (otwiera), bo przyjmuje zawarta w nim prawdę... Pozdrawiam :)

Opublikowano

Stworzeni na obraz i podobieństwo, toteż inni, bo nie tacy sami, a co za tym idzie zawsze będziemy odstawać. Wiersz ma przestrzeń i można go różnie interpretować. To lubię. Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Duszko, dałam plus przy komentarzu tetu'... myślę podobnie, ale.. czytam, jn. bez urazy, please.

Pozdrawiam.

 

 

jestem

dużym podobieństwem

z odrobiną inności

 

po tym mnie poznajesz

 

jednocząc się

zawsze trochę odstaję

 

to moja cała wolność

 

 

ps. zapomniałam o punkciku.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@tetu @Leszczym Cieszą mnie Wasze komentarze - każdy na swój sposób :) Dziękuję!

@Nata_Kruk Wyczuwasz, Nato, że mam zawsze pewien problem z formą wiersza, dlatego dziękuję Ci za podpowiedzi, które biorę pod uwagę :) Zauważam jednak, że lubię też w samej formie przestrzeń, to rozstrzelenie wersów i słów... Może znajdę na to jakiś kompromis :) Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA Tobie - Szczęśliwego Nowego Roku, Dziewczyno! Bądź wolna, bądź szybka i nigdy ale to nigdy się nie zmieniaj. No i - oczywiście - mam nadzieję, że to nieprzemyślana decyzja i jeszcze wrócisz kręcić nami - facetami - tak jak tylko Ty potrafisz!
    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rąk oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...