Rozbarwione horyzonty

[Dawid Rzeszutek]

Rozbarwione horyzonty

 

Znoszone buty tropią lekkie kamienie

Byt unosi nas ponad cichymi chmurami

Zapach rozkoszy ginie wokół daremnie

Zamęczeni zasypiamy z wielkimi karami

 

Nadejdzie czerwony duch - jak ten kat

We śnie, gdzie łoże trwa całe w mroku

Gdzie przybywa jak co dzień szarych lat

Giniemy tak marnie zawsze po trochu

 

Sąsiada dominuje śmierci czarna magia

Kupił już dwie te trumny całe cedrowe

Słucha choroby, wygrała z nim ta blagia

Zwyciężają nas zwyczaje, też niezdrowe

 

Gdzie rozkosz tak ta płocha się ukrywa

Gdzie jest świat, który ją mi dokarmiał

Gdy tutaj żywota sens, jak cień się urywa

A na winowajców czeka krwawa armia

 

A mi tylko tulipany a w głowie ten cień

Co kołysze nostalgicznej łzy marzenia

Proszę o serce! Boże pierś mą odmień!

Gdy w głowie szum i szare zwątpienia

 

Oddam duszę każdemu kto zapłonie

Jak pochodnia w piekle, gdzie trwa noc

Gdy zasiądę na czarnej krwi mym tronie

Gdy moja prawica przywoła starą moc

 

Autor:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.