Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

szkliwo w turkusowej ramce

Somalija
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Somalija

Somalija

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

nigdy cię nie znałam 

kochaliśmy się 

jedynie 

 

ćma

każdy wraca osobno

 

w strumieniu niezrozumiałych

obrazów i zdarzeń

pomiędzy cienką skorupą Ziemi

kryjącą wewnętrzne monstrum

a termonuklearnym Słońcem

gdzie życie

to dwa trzy akty w sztuce przetrwania

przed fajerwerkiem śmierci 

samą mnie zostawiasz 

 

bez adresu 

na spodzie mocnej nocy

piszę do ciebie w nieprzystająco

wrażliwym martwym języku 

 

kocham

cię 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
10
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To dokładnie przeciwieństwo mojego doświadczenia.

Ja znałem wszystkie swoje partnerki zanim do czegoś doszło, czasem nawet od dziecka. Były z mojego środowiska o podobnych poglądach na rzeczywistość. Trzy lata kontaktów to minimum, bo krócej to trudno mówić, o głębszej wiedzy na temat kogoś.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przejrzałaś mnie na wylot.

Faktycznie fotoreporterskie spojrzenie na świat zgodne z moją osobowością. Tylko pytanie, co było pierwsze, jajko, czy kura. Zdjęcia robię od dziecka, a od 9 lat to już tak na poważnie. Zaczynałem w klubie dla dzieci pod okiem instruktora z pasją, a te jak wiadomo bywają zaraźliwe. Do dziś nie mogę się wyleczyć.

 

Łapanie chwili zawiła sztuka. Choć mam przeczucie, że Ty i bez ozdób jesteś atrakcyjnym obiektem dla nie jednego obiektywu.

Z drugiej strony od przybytku głowa nie boli i ponętne drobiazgi mogą przyciągnąć jeszcze bardziej...

 

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano

@Somalija Naprawdę bardzo fajnie, zwłaszcza w środku. Myślałem, że się w nim pogubię ale, o dziwo, umysł sam wkładał przecinki i kropki tam gdzie trzeba.

 

Ćmy nie zrozumiałem ale takie rzeczy to u Ciebie normalność, więc przyzwyczaiłem się, choć chciałbym poznać jej znaczenie tutaj. :-)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stanisław Ulam byłby z Ciebie bardzo dumny ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      To mogła być ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Poezja to życie
      Futura

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część trzecia (ostatnia).

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • M_arianne
      Albo nad organ.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • M_arianne
      Reżim i żer.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Samo zło łzo mas.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...