Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiersz przypomniał mi opowiadanie Tokarczuk „Amos” o kobiecie imieniem Krysia, którą nawiedza we śnie tajemniczy mężczyzna o imieniu Amos i powtarza, że ją kocha. Krysia uwierzyła, że to prawda i postanowiła go odnaleźć. Po długich poszukiwaniach natrafiła w książce telefonicznej na adres faceta o nazwisku A. (Andrzej) Mos i pojechała do niego. Na tym poprzestanę, gdyż nie chcę zdradzić co było dalej.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Temat niespełnionej miłości zawsze budzi zachwyt, zwłaszcza w pięknie napisanym wierszu.

Opublikowano

@staszeko Nie czytałam tej książki. Mam nadzieję, że znajdę czas, żeby po nią sięgnąć :) 

Bardzo mi miło, że wiersz Ci się spodobał :) 

Nie jestem przyzwyczajona do takiej ilości przychylnych słów. 

Jestem wdzięczna, bo niezmienna to dla mnie motywacja do dalszego rozwoju. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

ach te marzenia senne przed porankiem

jeszcze za dnia tkwią głęboko

pragnę by zostać twym kochankiem

mężem swym widzisz - tylko po co 

 

naiwne cnienia świt ostudził

i liżąc chłodem gasił mrzonki

wraz dniem przepłyniesz posród ludzi

nie szukaj trwałych uczuć w piątki

:))

Opublikowano

@Ewelina

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Właśnie tego nie potrafię zrozumieć — czemu wielu kobietom pasuje bardziej rola bycia niedocenianą, a nawet poniżaną, aniżeli chwaloną i podziwianą? Czyżby znowu obawa przed szybowaniem w obłokach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, by nie zakończyć tego wzlotu bolesnym upadkiem?

 

Nie na darmo mawiają, że kobieca psychika jest prosta jak sznurek w kieszeni.

Opublikowano

@staszeko To trochę wina sposoby wychowywania dziewczynek. 

Oczywiście, nie dążę do tego, żeby być niedoceniana a poniżać się nie pozwalam. 

Natomiast gdzieś głęboko w świadomości jest problem z przyjmowaniem komplementów albo z reakcją na nie. 

Dramatu bym się jednak w tym względzie nie doszukiwala :) 

Co do sznurka to sznurek ma to do siebie, że się rozwija :) Podoba mi się to porównanie bardzo :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ma ta gagatku puk - ta gaga tam.  
    • Nadeszły dziwne lata, które tak naprawdę nigdy się nie skończyły, ale ja po raz pierwszy zrozumiałem, że wolność pojawia się jedynie w marzeniach, bo tu, na dole, nawet sny kąpią się w smole, a piękno stanowi ten zapach wiosny w styczniu, który rozpyla magię zza rogu, by trochę ulżyć nam, Nędznikom, którzy nie zasługują na oświetlony pałac.   Nie, Nami bawi się Stary Bydlak, napuszczający biedaka na biedaka, nieznający drzazg ani siniaków, z radością oglądający przejeżdżających się ludzi na arenie, którą ułożył jego umysł grabarza. On najchętniej kupiłby każdemu bilet na drogę krzyżową i gdyby nie Prometeusze dzień trwałby tyle, ile jest godzin codziennej niewoli. Stare Bydle kwili z uciechy, kiedy wysyła kolejne orły do grzebania w ich wątrobach.   Zna koniec, podczas gdy my, Nędznicy, najbardziej się go obawiamy, przekazując strach naszym następcom, a nadzieję kładąc w marzeniach, choć naprawdę to w marzeniu jest jedyna nadzieja.   I jak co roku dziękujesz skinieniem głowy, bo usta nie byłyby w stanie tego wypowiedzieć, bo my, Biedacy, jesteśmy prości, nie tak jak te bandy uniwersyteckie, które za sztuczne złoto zapomniały stare pieśni o polu walki w naszych sercach „Dostojewski? Nie! To Rosjanin Nie człowiek”. Zatem biorą lub depczą różańce, zależnie od tego, kto jest na ambonie, a dla Nas, którzy chcą po prostu najeść się jutro, liczy się ten zapach wiosny, który zbuntował pierwsze pierwiosnki, dające nadzieję, że kiedyś marzenia nie skończą się i nie zaczną na strachu, bo są jak niezapisane nuty, słyszalne przy jednym lub drugim murze, niedostępne jak nabity rewolwer, niepożądane jak dzisiejszy obiad, są niechcianym podarunkiem ognia, a niestety walczyć potrafimy jedynie na polecenie Starego Bydlaka i wchodzimy w jego miny, bo nie rozumiemy, że słowa, które wypowiadamy, dotyczą najczęściej tylko Nas samych.   Aż w końcu, któregoś srebrnego dnia, pojmiemy start i metę naszych codziennych polowań. Kiedy już skończy się strach, koło czasu podzieli nas na orły, tchórzy i Prometeuszy, i dlatego tak mało jest pomników ku czci tych ostatnich na świecie, bo cały czas okrążani jesteśmy przez własne zjawy, które szepczą: „Bój się, trwaj i bój…”.
    • Żart, straż.      
    • Popadało w okno - Lonko - woła da pop.  
    • @hollow man Oczywiście. Sam kiedyś kochałem palić..Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...